• Bardzo ciepła, piękna i wzruszająca historia 3-letniego chłopca dotkniętego chorobą autyzmu i jego mamy. Książka ta jest pełna uczuć, miłości i emocji z tym związanych, a także potrzebie zrozumienia. Autorka pokazała nam trudy życia codziennego osób zmagających się z tym problemem, a także to jaki wpływ na chorobę ma kontakt ze zwierzętami.
  • Macierzyństwo czasem jest trudniejsze niż przewidujemy. • Fabuła: Macierzyństwo dla każdej kobiety to czas nowości. Czas nauki. Czas poznawania dziecka oraz siebie. Czas bardzo dużych emocji. Jednak gdy dziecko nie jest do końca zdrowe to ta nauka jest jeszcze trudniejsza. Gdy kobieta o wszystko musi walczyć sama sprawa dodatkowo się komplikuje. W takim położeniu znajduje się właśnie Callie. Samotnie wychowuje syna Henrego, który cierpi na autyzm. Kobiecie nie jest łatwo. Ojciec Callie trafia do szpitala. Bohaterka postanawia przeprowadzić się do jego domu. Powrót do miejsca gdzie się wychowała nie jest prosty. Linden, jej były chłopak wciąż tam mieszka. Rozstali się w nie łatwych okolicznościach. Były chłopak jednak bardzo pomaga samotnej matce i szybko odnajduje wspólny język z Henrym. Linden posiada gospodarstwo, na którym ma wiele zwierząt. Dwa labradory stają się szybko ulubieńcami syna Callie. Chłopiec jest dzieckiem o specjanych potrzebach, jednak najważniejsze czego potrzebuje to miłość, spokój, rutyna. Jego przyjaźń z psem jest niesamowita. Dzięki niej Henremu jest łatwiej. Bohaterka stara się jakoś odnaleść w tej nowej sytuacji. Powrót do rodzinnego domu, syn z autyzmem, ojciec w szpitalu. Udaje się jednak żyć z dnia na dzień. • Moja opinia: Bardzo delikatnie opisana trudna historia. Temat, który porusza autorka jest wielu dobrze znany. O samotnych matkach mówi się dużo, o autyźmie również. Książka pokazuje życie codzienne z jego plusami i minusami, dobrymi i złymi momentami. Niezwykła historia o zwykłych ludziach. Sposób jej napisania jest lekki i dobrze się czyta. Historia ciekawa i wciągająca. Niezwykłości nadaje jej przyjaźń między chłopcem, a psem. Myśle, że gdyby nie ten wątek książka nie zachwycałaby tak bardzo • Moja ocena: **** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • recenzja pochodzi ze strony www.lottaczyta.blox.pl
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo