• Piotr Wojciechowski – polski prozaik, reżyser i krytyk filmowy oraz publicysta (stały felietonista miesięczników "Więź" i "Workshop"). Jako pisarz zadebiutował w roku 1967 książką Kamienne pszczoły.* • Siostra Perfekta jest na misji charytatywnej w Dżamijabadzie i bierze udział w pewnym śledztwie. Glorenda Waciak walczy z urzędowymi absurdami, a jej córka, Blandi, prowadzi dział promocji wirtualnego banku. Natomiast Rafał Skorecki próbuje stworzyć film, ale nie jest to takie proste. • Muszę przyznać, że jest to książka dziwna i nie wiem, czy rozumiałem to, co ona chce przekazać. Na początku dzieją się bardzo dziwne rzeczy, które na pierwszy rzut oka wydały mi się bezsensowne, ale po kilkunastu stronach nabrały jakiegoś sensu. Im dalej, tym jest osobliwiej. Autor posługuje się lekkim językiem. Można w jego stylu pisarskim zobaczyć duże doświadczenie oraz świadomość językową. • Nie ukrywam, że raz czy dwa (no dobra, troszkę więcej) zaśmiałem się, gdyż dzieło to jest pełne absurdu. Tam wszystko mogłoby się zdarzyć i byłoby to w pełni naturalne. • Moim zdaniem „Strych Świata” pokazuje podziały, jakie panują między ludźmi (szczególnie tymi, którzy wyznają różne religie) i stawia pytanie: czy istnieje szansa, by te „mury” zlikwidować? • Mamy tutaj pełną paletę bohaterów – siostry zakonne, islamista, celebryci, żołnierze, generałowie. Mimo iż są oni różni, łączy ich przede wszystkim takie samo poczucie humoru. • Początkowo dzieło to nie podobało mi się, ponieważ było dla mnie nielogiczne i bardzo dziwne. Dopiero później zacząłem się do niego przekonywać. • Akcja utworu dzieje się i w krajach arabskich, i w miejscu, które prawdopodobnie jest gdzieś na terenie Polski. • Podsumowując, „Strych Świata” to książka, która – jak sam autor określił – jest „niepoważna, zbójecko-błazeńska”. Polecam ją tym, którzy szukają czegoś innego. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Wielka Litera. • Tytuł: „Strych Świata” • Autor: Piotr Wojciechowski • Wydawnictwo: Wielka Litera • Seria: Czytelnia polska • Korekta: Jadwiga Piller • Opracowanie graficzne okładki: Janusz Staszczyk • Wydanie: I • Oprawa: twarda (z obwolutą i skrzydełkami) • Liczba stron: 237 • Data wydania: 26.10.2016 • ISBN: 978-83-8032-130-4 • Źródło – Lubimy Czytać.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo