• Evans to ostatnio mój ulubiony powieściopisarz... Seria dzienników pisanych w drodze przez bohatera Alana Christoffersena jest bardzo ciekawa i wciągająca! Seria ma aż 5 części, nie mogę doczekać się, by poznać całej historii. • Poznałam autora po jego nowszych dziełach w stylu pisanego dziennika pt. "sprzedawca marzeń", które również bardzo polecam.
  • Historia człowieka, który w jednym momencie traci wszystko. Traci swoją najlepszą przyjaciółkę, jedyną miłość, nadzieję, firmę, ludzi, na których wydawało mu się, że może liczyć. Traci też chęć do życia. • Autor bardzo dobrze pokazuje stan, kiedy jesteśmy pogrążeni w żałobie. Wszędzie i w różnych sytuacjach widzimy utraconą osobę. Wiemy co by powiedziała w danym momencie. Tej osoby jednak nie ma już obok nas. Wsze­chog­arni­ając­a pustka, żal i bezsilność. Jak sobie z tym poradzić? • Evans przedstawia wędrówkę życia, w tym przypadku bardzo dosłownie, ale ma to też znaczenie metaforyczne. Wędrówkę po nadzieję, odnalezienie siebie i swojego miejsca. Jakie znaczenie mają osoby napotkane po drodze? Czy dobro do nas wraca? • Jest to książka napisana bardzo lekkim językiem, szybko się ją czyta, mimo bardzo trudnego tematu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo