• Ciężko ocenić mi tą książkę. Z jednej strony historia wciąga, czyta się ją z coraz większym zain­tere­sowa­niem­ ale też nadzieją aby zakończenie było na tyle saty­sfak­cjon­ując­e by nie zespsuć wrażenia, które budowało się przez niecałe 700 (!) stron. Z drugiej strony im bliżej finiszu, tym zaczynamy być coraz bardziej poirytowani ciągłymi (niepotrzebnymi) opisami, zwrotami akcji (które niczego nie wnoszą) oraz - co najgorsze - samym rozwiązaniem sprawy,(które może niektórym wydać się zaskakujące i nietypowe) - ale dla mnie było jak uczucie wewnętrznego zawodu gdy spotykamy ten typ znajomych, którzy przychodzą do nas po ratunek a gdy robimy wszystko by im pomóc to oni mając to gdzieś wracają sami z siebie do źródła problemu. Pamiętając o bardzo dobrych "Ostrych Przedmiotach" nie mogę potraktować Gillian surowo, ale do tej grubej księgi raczej już nie zajrzę. ⭐ 6/10
  • Polecam te autorke ze wzgledu na zgrabnie konstruowane historie ale przede wszystkim z powodu pozbawionej naiwnosci narracji i dosc zgrzebnego jezyka. • 'Zaginiona Dziewczyna' stanowi wersje light w jej krotkim jeszcze dorobku, ale takze tutaj, autorka wskakuje w skore kazdego z malzonkow jak we wlasny kombinezon.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo