• Nie polecam. Przekonałam się, co to znaczy męczyć się przy czytaniu książki. Jakiś pomysł zrodził się w głowie autorki, ale wyszło z tego wielkie nic.
  • Rzeczywiście słaba. Nie polecam , omijajcie z daleka.
  • Przeczytałam w swoim życiu sporo książek, ta jednak mnie pokonała. • GRAFOMANIA podniesiona do potęgi entej. • Po opisie spodziewałam się książki, która będzie wywoływała dreszcz niepokoju, zawiodłam się na całej linii. Emocji w tym nie ma za grosz. • Dodatkowo całość napisana w stylu opowiadani drugoklasisty, który dostał zdanie domowe pt. opisz swoje wakacje. • Albo autorka miała w trakcie pisana bardzo obniżoną formę, albo za napisaniem tej książki stoi kiepskiej jakości sztuczna inteligencja. • Jeśli ktoś ma w planach czytanie tej powieści, to moim skromnym zdaniem będzie to czas stracony. Lepiej iść na spacer, albo się dobrze wyspać.
  • Czytam Puzyńską od jakiegoś czasu, niestety ta książka jest bardzo słaba, mało w niej akcji, odniosłam wrażenie, że autorka jako fanka twórczości Kinga pisząc Bezgłos wzorowała się na kilku jego książkach, nie zachwyciła mnie, przeczytanie jej to była droga przez mękę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo