• Bardzo dobry reportaż o różnych obliczach zaburzeń odżywiania. Autorka nie skupiła się tylko na jednostkach chorobowych ani tylko na historiach. Jest tu wszystko co w porządnym reportażu powinno być - opowieści, fakty, wywiady i moc przekazu. Polecam.
  • Szacuje się, że anoreksja może dotyczyć nawet 7% nastolatków i 5% osób dorosłych, a z jej powodu umiera aż 20% chorych z powodu niedożywienia lub samobójstwa. Problemy z odżywianiem wciąż są tematem tabu; podczas gdy na Zachodzie od lat trwa uświadamianie ludzi, czym tak naprawdę są bulimia i anoreksja, w Polsce wciąż jest to problem niezrozumiany, wydający się nam zbyt odległy, by się nim przejmować. Właśnie dlatego książka „Głodne. Reportaże o (nie)jedzeniu” autorstwa Klaudii Stabach jest tak potrzebna. Uświadamia, że przede wszystkim są to choroby psychiczne, a więc ich źródła należy szukać w naszych głowach, co wciąż wcale nie jest tak powszechną wiedzą, jak mogłoby się wydawać. Autorka odbywa rozmowy nie tylko z osobami cierpiącymi na te choroby, ale także z lekarzami i ich bliskimi, którzy mają zupełnie inną perspektywę odnośnie przedstawianych problemów i wnoszą do książki wiele interesujących obserwacji. Nie jest to reportaż prosty w odbiorze; wszakże to książka o chorobach psychicznych, które potrafią wyniszczyć człowieka i doprowadzić na granicę życia i śmierci. Jest to jednak bardzo potrzebna lektura, by zwiększać naszą świadomość na te trudne tematy na temat problemów, których ofiar nie zdaje się wcale ubywać.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo