• Szósty tom z serii "Opowieści z Narni". • Digory Kirke, od urodzenia wychowany na wsi, musi zamieszkać w dusznym Londynie u ciotki i wuja - starej panny i starego kawalera. Spotykają go same nieszczęścia - ojciec wyjechał do Indii, mama jest ciężko chora, właściwie umierająca, a wuj Andrzej najwyraźniej jest stuknięty. Jedyną pociechą chłopca staje się dziewczynka z sąsiedztwa, Pola Plummer. We dwójkę łatwiej stawić czoła przeciwnościom. • Wuj okazuje się jednak bardziej niebezpieczny - para się magią i do swoich eksperymentów bez skrupułów wykorzystuje każdego, nawet najbliższą rodzinę. I właśnie za sprawą szalonego i bezwzględnego wuja dzieci trafiają do innego świata. Uściślając, jest to Las Między Światami, skąd można podróżować, dokąd tylko dusza zapragnie. Zaczyna się ekscytująca, ale i zarazem niebezpieczna przygoda, która swoje uwieńczenie znajduje w Narni. Dzieci są obecne przy stworzeniu tej krainy. Wyjaśnia się też, w jaki sposób zło dostało się do Narni. • Jest to wspaniała powieść, jak wszystkie z narnijskiej serii. Opowieść o wielkiej sile dobra, miłości, przyjaźni, uczciwości i szlachetności. Opowieść o wewnętrznej walce, którą każdy z nas toczy od urodzenia aż do śmierci.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo