• Niewiele w historii literatury powstało do tego stopnia poruszających historii; to książki, które nie tylko działają na wyobraźnie, ale poruszają też nasze serca i potrafią na zawsze zostawić piętno w naszej pamięci. Jedną z nich z pewnością jest „Zapytaj Alice”. To przerażający opis dorastania w cieniu zaburzeń odżywiania i uzależnienia od LSD, które ostatecznie doprowadza główną bohaterkę nawet do handlu narkotykami i prostytucji, byle tylko zdobyć na nie środki. Po latach okazało się, że autorką książki jest psycholożka ze Stanów Zjednoczonych, która spisała zeznania jednej ze swoich pacjentek, zachowując istotę ich przekazu. „Zapytaj Alice” uznane zostało za demoralizujące do tego stopnia, że zaczęto usuwać ją z bibliotek, jednak ten proceder został ostatecznie powstrzymany przez Sąd Najwyższy USA. Nie jest to książka prosta w odbiorze, jednak warto ją przeczytać, bo mimo wszystko – jest to lektura wzbogacająca i przestrzegająca przed różnego rodzaju uzależnieniami. A ponadto myślę, że warto znać jeden z najważniejszych i najszerzej omawianych tytułów XX wieku.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo