• Młodszy brat potrafi być na co dzień prawdziwym utrapieniem. A co dopiero, gdy dziwnym trafem przenosi się do powstańczej Warszawy. I najgorsze, że jego to wcale nie dziwi. • Mikołaj ochoczo przyłącza się do powstańców, a Wojtek musi go szukać, by bezpiecznie doholować do domu. Bo co powiedzą rodzice, jak przyjadą z wakacji? • Jedynym plusem całej sytuacji jest możliwość powrotu do bezpiecznej współczesności. Pod warunkiem, że dotrze się szczęśliwie do włazu na Placu Napoleona. • Pierwszego dnia Wojtek w chwili próby wieje, gdzie pieprz rośnie. Ale kolejnego wraca i… już zostaje. Najpierw nie może się nadziwić naiwności powstańców (skąd ten cały entuzjazm?), tym bardziej, że on zna ciąg dalszy. Ale oni nie. A może czują, jak to się skończy, ale mimo to nie rezygnują. Walczą do ostatka. • Książka wciąga od pierwszych stron. Gdy po nią sięgałam, zastanawiałam się, jaką autorka wymyśliła fabułę i czy to nie będzie trywialne czy zbyt wydumane. Ale nie, Monika Kowaleczko-Szumowska dokonała wielkiej rzeczy. Los fikcyjnych postaci wplotła w znaną nam historię tak umiejętnie, że nawet nie widać szwów łączenia. Jest to naprawdę świetna, porywająca powieść. Adresowana do młodzieży, ale i dorosłego porwie wir akcji. Jeśli ktoś wciąż myśli, że historia jest nudna, niech sięgnie po "Galop’44". • Polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo