• Czy kolejna książka o szkole magii i nastolatku może nas czymś zaskoczyć? W przypadku twórczości Brandona Sandersona odpowiedź może być tylko jedna. Oczywiście, że tak! Autor potrafi zebrać znane i powszechnie używane wątki fabularne i stworzyć z nich coś nowego i interesującego. • Mamy więc szes­nast­olet­nieg­o Joela, który mimo uczęszczania do Akademii Armedius nie uczy się magii, ponieważ nie wykazał odpowiednich zdolności na wstępnym teście. Mamy też rytmatykę, która od magii bardziej przypomina dziedzinę nauk ścisłych. Wykładana w Akademii dla wybranych uczniów, rządzi się matematycznymi prawami i wzorami. Mamy w końcu kredę, która bohaterom zastępuje magiczne różdżki. Rytmatysta potrafi ożywić kredowe malunki, stworzyć ochronne kręgi, ale i dwuwymiarowe stworzenia nazywane kredowcami, które poruszając się spełniają jego polecenia. Mamy też świat, w którym wyszkoleni rytmatyści mierzą się z dzikimi zastępami kredowców. Jak przystało na książkę przygodową, główny bohater miesza się w tajemnicze wydarzenia, które burzą sielankowy spokój Akademii Armedius. Od zawsze zainteresowany rytmatyką posiadł ogromną wiedzę teoretyczną, z pomocy której chętnie skorzysta jeden z profesorów. Dodajmy do tego nietypową adeptkę rytmatyki Melody i przepis na świetnie spędzony czas gotowy. • Rytmatysta to książka młodzieżowa, po którą z powodzeniem może sięgnąć również starszy czytelnik. Zaskakuje, a na pewno fascynuje dokładnością, z jaką autor stworzył nową formę magii. W książce możemy znaleźć również rysunki opisywanych kredowców i kręgów ochronnych oraz „naukowe” wyjaśnienia podstaw rytmatyki. Po przeczytaniu tej książki już nigdy nie spojrzysz na kredę tak samo. • Joanna Pękala • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo