• Cudowna, wzruszająca, momentami smutna, ale napisana z poczuciem humoru. Zachwyciła mnie; książka, do której wraca się z przyjemnością. Szczerze polecam.
  • Wspaniałe jest to, że w XXI wieku wciąż powstają takie piękne powieści. Wesołe i pełne życia, mimo że opowiadają o wojnie i okupacji. A właściwie o postawie ludzi, szczególnie tych prawych i przyzwoitych oraz posiadających poczucie humoru. • Juliet Ashton, która zasłynęła wojennymi humorystycznymi felietonami, poszukuje nowego tematu na książkę. Jest 1946 rok. Juliet ma dość wojny i taniego dowcipkowania. Pewnego dnia otrzymuje list z wyspy Guernsey od nieznajomego wielbiciela dzieł Charlesa Lamba. Nawiązują grzecznościową korespondencję, która szybko przeradza się w listowną przyjaźń. Juliet poznaje też przyjaciół i sąsiadów kore­spon­denc­yjne­go znajomego, aż w końcu, zaintrygowana ich wojennymi opowieściami, postanawia tam pojechać. • Druga część powieści to już pobyt Juliet na wyspie i jej relacje wysyłane do przyjaciół pozostawionych w Anglii. • Powieść w formie listów – piękna, zaludniona nietuzinkowymi postaciami, wcale nie spłyca okropieństw wojny. Raczej wydobywa to, co w człowieku dobre i najpiękniejsze. • Szczerze i gorąco polecam! „Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek” doskonale poprawia humor!
  • Bardzo ciekawa, wciągająca książka. Momentami zabawna, momentami bardzo smutna, napisana w oryginalnej formie listów. Bohaterowie bardzo wyraziści i wiarygodni. Trudno się oderwać. Polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo