• ,,Washington Black" to lekko filozofująca powieść przygodowa w stylu dickensowskim. Główną osią wokół której toczy się akcja jest los człowieczy. Jak doskonale wiemy bywa on czasami szczęśliwy, a czasem okrutny, najczęściej przewrotny. Bohater powieści tytułowy George Washington Black (Wash) to czarnoskóry chłopiec, niewolnik żyjący na plantacji bawełny na wyspie Barbados w pierwszej połowie XIX wieku. Los uśmiecha się do niego i dzięki poznaniu ekscentrycznego naukowca, badacza i zdeklarowanego abolicjonisty Christophera Wilda (Tyciego) udaje mu się wydostać z niewolniczego piekła plantacji. Ten sam jednak los w przewrotny sposób chwilowe szczęście zamienia w konieczność ucieczki i nieustannego ukrywania się przed pogonią. Wash szuka swego miejsca na ziemi, szuka bezpiecznej przystani. Jak każdy młody człowiek chce się rozwijać, zawierać przyjaźnie, kochać. Ma niezwykły talent do rysunku i fascynuje się naukami przyrodniczymi. Los rzuca go po świecie od Florydy po Arktykę, od Londynu po Maroko. Czy młody Wash odnajdzie swoje miejsce na ziemi? Książka pozostawia tę kwestię jako otwartą. Może to i dobrze, bo daje czytelnikowi możliwość własnej interpretacji dalszych losów bohaterów opisanej historii. • Powieść amerykańskiej autorki Esi Edugyan wydaje się całkiem ciekawa, choć nie aż tak porywająca, by moim zdaniem zasłużyć na nagrody czytelnicze i miano ,,jednej z 10 najlepszych książek roku". Cóż, nie jestem jednak Amerykaninem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo