• Niby jak opowieść dla dzieci o przygodach zwierzątek... ale jest to opowieść dla dorosłych, z ważnym i głębokim przesłaniem.
  • Królikarni w Sandleford grozi zagłada. W miejscu, gdzie znajdują się nory i zielone pastwiska zaplanowano budowę osiedla mieszkaniowego. Królik Leszczynek wraz z obdarzonym wyjątkową intuicją bratem Piątkiem i grupką innych kłapouchów wyrusza na poszukiwania nowego, bezpiecznego domu. Po drodze króliki przeżywają wspaniałe i niebezpieczne przygody, nawiązują nowe przyjaźnie i odkrywają nieznany świat. Wodnikowe Wzgórze to opowieść o woli przetrwania, odwadze, braterstwie, przyjaźni, pokonywaniu trudności życiowych. Choć jej bohaterami są zwierzęta, to można ich doświadczenia i odczucia przyrównać do tych przeżywanych przez ludzi. Adams świetnie wykorzystał królicze środowisko do ukazania systemów politycznych takich jak totalitarny czy utopijny, a nawet skonstruował system wierzeń opartych na pięknych mitach, opowiadanych sobie przez zwierzęta. Książka Wodnikowe Wzgórze ukazała się w 1972 roku i w szybko stała się międzynarodowym bestsellerem sprzedanym w milionach egzemplarzy. Obecnie należy już do klasyki literatury. Trudno jednak określić: czy dziecięcej, młodzieżowej a może całkiem dorosłej? Ta alegoryczna powieść odsłania swoje kolejne warstwy przed czytelnikami w każdym wieku.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo