• Świeżo upieczone małżeństwo Bujakowskich w sierpniu 1934 roku ruszyło w podróż poślubną do… Chin. Postanowili dotrzeć motocyklem do najdalej położonego miejsca na wschód od Polski. Wybór padł na Szanghaj. Przez całą trasę małżonkowie wysyłali korespondencje do gazet. Halina prowadziła też swój pamiętnik z myślą wydania go po powrocie. I ten oto pamiętnik doczekał się nareszcie zredagowania przez niezrównanego Łukasza Wierzbickiego (przybliżył wcześniej zapiski Kazimierza Nowaka z rowerowej wyprawy przez Afrykę). • Jednak rozczarowałby się ten, kto szukałby w tej książce dogłębnych informacji na temat przemierzanych krajów. Jest to typowy dziewczęcy pamiętnik, a kraje przemykają tak szybko przez strony, jak znikała droga pod kołami motocyklu. Jednakowoż jest to ciekawy dokument epoki i jedynego tego rodzaju wyczynu sportowego. Halina Korolec-Bujakowska potrafiła się cieszyć małymi rzeczami i żyć chwilą. Była wspaniałą towarzyszką podróży, zaradną i niewymagającą. • Na końcu zamieszczone są rady podróżnicze autorstwa jej męża i kierownika wyprawy. Książka zilustrowana autentycznymi fotografiami z podróży.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo