Recenzje dla:
  • Bardzo topornie napisana, fatalnie zredagowana książka. Męcząca, jeśli ktoś jest wyczulony na melodię języka. Pełna żenujacych osobistych wynurzeń, zupełnie nie na temat. Autorka napisała chaotyczne wypracowanie, nie poczuła ani tematu, ani bohatera. • Fatalne ilustracje, taka książka aż się prosi o dobre zdjęcia. Dużo zdjęć. Tymczasem dostajemy rozwlekłe opisy fotografii, których nie ma - było to tak nudne, że nie chciało mi się ich szukać po Internecie. • Bardzo mi się nie podobało ”wchodzenie do głowy” Iwaszkiewicza i zmyślanie, co czuł i co myślał – bardzo arogancki zabieg jak na osobę, która go nie znała, a wiedzę na jego temat ma powierzchowną. Raziło mnie też bezceremonialne grzebanie w rzeczach nieżyjącego pisarza – lubię biografie i nigdy mi nie przeszkadzało, że ich autorzy na przykład czytają prywatne listy. Tutaj jednak owo buszowanie po szafach, włażenie z butami w intymność, zaglądanie do tajemnic było ogromnym zgrzytem. • Pomysł na dotarcie do artysty przez pozostawione przez niego przedmioty jednak świetny (acz nie nowatorski).
  • "Rzeczy" nie są na pewno typową biografią. To raczej spacer po historiach bliższych lub dalszych prawdzie opartych na znalezionych przedmiotach należących do pisarza. Na tą wyprawę zaprasza nas Anna Król, która postanowiła wybrać się w podróż śladami Stanisława Iwaszkiewicza i zdać nam relacje z tego co udało jej się dowiedzieć na podstawie bliskich mu miejsc oraz rzeczy. Książka składa się z kilku rozdziałów w których mamy okazje poznać nie tylko życiorys pisarza ale też fragmenty jego pamiętnika, zwierzenia bliskich mu osób lub opisy miejsc w których mieszkał lub pracował. Każda z części jest osobnym tematem, przez co nie mamy zachowanego porządku chro­nolo­gicz­nego­. Nie jest to jednak minus książki, a raczej zachęta do dalszych poszukiwań dokładniejszych informacji na temat Iwaszkiewicza już na własną rękę. Jedyna rzecz, która w pewnym stopniu przeszkadzała mi w tej książce to prowadzenie narracji tak, że nie do końca wiemy czy opisany fragment zdarzył się naprawdę czy jest też wytworem wyobraźni pisarki, która niejednokrotnie interpretowała pewne fragmenty zapisków Iwaszkiewicza po swojemu. Forma tej książki na pewno przypadnie osobom, które nie lubią czytać typowych biografii i „suchych faktów” - 7/10
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo