• Książka z tłem religijnym. O wyborach, o ludziach poróżnionych przez swoje poglądy. Oświeci ludzi konsekwencjami aborcji i trudem dalszego życia po zabiegu, jak trudno jest się po tym pozbierać, o dręczących wyrzutach sumienia i o tym ciężarze na sercu, który nie pozwala się cieszyć życiem.
  • Książki Francine Rivers zdobywają liczne nagrody i przyciągają miliony czytelników. • „Dziecko pokuty” to kolejna książka autorki z typowymi dla niej chrześcijańskimi przesłaniami, dotykającymi moralności i prawdy jako podstawowych wartości człowieka. • Głównym tematem książki jest gwałt na młodej dziewczynie i „ święte” prawo do aborcji w takim przypadku. Historia Diny porusza , przeraża krzywdą i niesprawiedliwością jaka ją dotknęła. • Okazuje się iż dziewczyna jest w ciąży, kolejne zdarzenia doprowadzają do tego, że ucieka z domu. Jej głęboka wiara nie pozwala na pozbycie się dziecka . • Co postanowi Diana i jak ułoży się jej życie? • To nie jest książka, którą po przeczytaniu odłożysz na półkę i o niej zapomnisz, to książka, która porusza najczulsze zmysły i zmusza do przemyśleń .
  • Przedmiotem książki jest aborcja i jej skutki, problem na pewno ważny i dyskusja na temat obowiązkowa. Jak można przewidzieć autorka przedstawiła temat bardzo od strony wiary: dużo odniesień do pisma, dożo rozmów z Bogiem, chrz­eści­jańs­kiej­ pokory. Jednak pojawia się tu pewna dwulicowość. Jedynie główna bohaterka całkowicie zaufała Bogu i Mu zawierzyła. Pozostali bliscy wg mnie nie do końca się sprawdzili w obliczu tragicznych wypadków. Trochę przegięta jest też sprawa ukrywanych przez pokolenia aborcji w rodzinie, a potem okazuje się, że sąsiadki też dokonywały zabiegów, i koleżanki, i siostry koleżanek.. Generalnie książkę warto przeczytać, warto przemyśleć, po prostu wartościowa pozycja.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo