• Emily Brontё to angielska pisarka i poetka. Wspólnie z siostrami, Charlotte i Anne, Emily od wczesnych lat młodości pisała wiersze i opowiadania. W roku 1845 siostry wspólnie wydały zbiór swoich poezji, wszystkie pod męskimi pseudonimami (Emily nazywała się Ellis Bell). W 1847 roku Emily Brontё napisała swoją jedyną powieść - pełne pasji Wichrowe Wzgórza, które na stałe weszły do kanonu literatury angielskiej i zostały wielokrotnie sfilmowane. Książka nie spotkała się jednak z dużym uznaniem wiktoriańskich krytyków. Określono ją jako brutalną i kontrowersyjną. • W Liverpoolu pan Earnshaw znajduje Heathcliffa. Postanawia go przygarnąć i przywozi do swojej posiadłości. Dzieci gospodarza traktują chłopca z rezerwą i nie kryją swojej niechęci. Jedynie Catherine traktuje go jak brata. Gdy umiera pan domu jego syn Hindley zaczyna jeszcze bardziej pałać nienawiścią do Heathcliffa. Traktuje go gorzej niż zwierzę i bije za każde przewinienie. Tylko sympatia do Catherine zatrzymuje go w tym domu. Więc gdy Heathcliff dowiaduje się, że jego ukochana wychodzi za mąż za zamożnego sąsiada Edgara Lintona postanawia wyjechać. Gdy po paru latach wraca, nie jest już tym samym wykorzystywanym cygańskim chłopcem. Stał się dojrzałym i pewnym siebie mężczyzną. Jak się okazuje zamężna Catherine znów zaczyna interesować się Heathcliffem. Ten zaś postanawia zemścić się za wyrządzone krzywdy. Co wydarzy się w Wichrowych Wzgórzach? Jakie będą konsekwencje dawnych czynów i decyzji? Czy Heathcliff odzyska ukochaną Catherine? • Książki sióstr Brontё są intrygujące, kuszące i pełne wiktoriańskiego klimatu. Emily Brontё w "Wichrowych Wzgórzach" pokazała, że jej powieść jest mroczna, chłodna i momentami przerażająca. To nie jest typowy romans gdzie miłość zwycięża. To książka o braku przebaczenia i jego konsekwencjach. • Bohaterowie to postacie bardzo wyraziste. Są gwałtowni, dzicy, bezwzględni i nieokiełznani. Niektórzy wzbudzają sympatię inni niechęć. Jednak każde z nich w jakiś sposób wpływa na czytelnika. Strasznie denerwującą postacią była Catherine, która chciała zjeść ciastko i mieć ciastko. Nawet Heathcliff tak mnie nie irytował jak ona. Za to bardzo polubiłam Haretona Earnshaw i Catherine Earnshaw-Heathcliff. Jak widać czytelnik nie może być obojętny wobec bohaterów. Są oni tak skonstruowani, że wzbudzają w nas emocje wszelakiego rodzaju. • Fabuła jest ciekawa i co najważniejsze wciągająca. Momentami zło tak bardzo wylewało się z kart książki, że zwyczajnie musiałam ją zamknąć i dać sobie odsapnąć. Ta powieść naszpikowana jest negatywnymi emocjami. Jednak by to w jakiś sposób zrównoważyć Emily przedstawia nam historię młodego pokolenia, które pozwala nam uwierzyć, że może jednak dobro zwycięża. • Jestem pod wrażeniem pióra Emily Brontё tym bardziej, że "Wichrowe Wzgórza" to jej jedyna powieść. Zdumiewa mnie ta precyzja, dojrzałość i wyczucie. Niejeden pisarz i pisarka mogą pozazdrościć jej tak wielkiej umiejętności. Książkę tę czyta się z wielką przyjemnością mimo mrocznej atmosfery, która panuje w powieści. Polecam gorąco!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo