• Japonia, Chiny i Korea. O ludziach skłóconych na śmierć i życie • Autor: Michael Booth • Moja ocena: 7/10 • Michael Booth proponuje obszerny reportaż, który z wnikliwością opisuje skomplikowane relacje między trzema potężnymi krajami Azji Wschodniej: Japonią, Chinami i Koreą. Autor z dużą swobodą przeplata historię regionu z aktualnymi wydarzeniami, dzięki czemu książka staje się nie tylko zapisem przeszłości, lecz także komentarzem do współczesnych napięć politycznych i społecznych. • Na uwagę zasługuje fakt, że Booth nie ogranicza się do wielkiej polityki – wplata w narrację również codzienne życie mieszkańców, pokazując różnice obyczajowe, kulturowe i mentalnościowe. Dzięki temu czytelnik ma okazję poznać zarówno dramatyczne momenty z historii stosunków między tymi narodami, jak i drobne, często zabawne epizody z podróży autora. • Styl pisarski jest przystępny i barwny, a przy tym rzetelny. Książka jest dość obszerna, ale nie nuży – autor potrafi utrzymać uwagę, umiejętnie balansując między powagą a lekkością narracji. To solidna pozycja dla osób, które chcą lepiej zrozumieć skomplikowaną mozaikę relacji w regionie Azji Wschodniej i poznać jej wielowarstwową historię. • ** 22:12 * 15.09.2025 * 81/2025 *
    +2 trafna
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo