• "Dziewięć miesięcy czułego chaosu" • Autor: Lucy Knisley Moja ocena: 4/10 • "Dziewięć miesięcy czułego chaosu" to komiks auto­biog­rafi­czny­, w którym Lucy Knisley dzieli się swoimi osobistymi doświadczeniami związanymi z ciążą oraz okresem okołoporodowym. Publikacja wyróżnia się szczerością i bezpośrednim stylem, co z pewnością przypadnie do gustu osobom poszukującym autentycznych opowieści o macierzyństwie. Autorka ukazuje nie tylko fizyczne i emocjonalne wyzwania tego okresu, ale też społeczne konteksty i refleksje na temat ról płciowych. • Komiks niestety wpisuje się w współczesną tendencję przedstawiania mężczyzn w niekorzystnym świetle. Ojciec dziecka, czyli mąż autorki, pojawia się dopiero w 3/4 historii i jest praktycznie marginalizowany na tle opowieści o jej relacji z matką. O wiele więcej uwagi poświęca właśnie matce, z którą wspólnie mieszka, co może dawać wrażenie, że partnerzy w tego rodzaju sytuacjach są drugorzędni. Ta narracja zdaje się wzmacniać stereotypy o roli mężczyzn, co odbiera książce nieco równowagi w przedstawianiu współczesnego macierzyństwa. • Choć nie sposób zaprzeczyć, że ciąża jest wyjątkowym doświadczeniem dla kobiety, to jednak temat ten dotyczy również obojga rodziców, a komiks mógłby w bardziej zrównoważony sposób ukazać zaangażowanie ojca. Jest to aspekt, który wyraźnie zaniedbano w tej opowieści, co niektórym czytelnikom może wydać się rozczarowujące. • Pod względem graficznym, publikacja jest starannie wykonana, a rysunki są char­akte­ryst­yczn­e dla stylu Knisley – lekkie, ale jednocześnie oddające emocjonalną głębię i doświadczenia związane z ciążą. • Chociaż doceniam szczerość autorki i specyficzny humor, który przewija się przez cały komiks, to jednak wydźwięk całości sprawia, że mam mieszane uczucia wobec tej pozycji. Polecam ją głównie osobom, które szukają kobiecej, intymnej narracji o macierzyństwie, natomiast dla tych, którzy liczą na bardziej zrównoważone przedstawienie obojga rodziców, komiks ten może nie spełnić oczekiwań.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo