• To moje drugie podejście do Cobena. Niestety mało udane. O ile "Już mnie nie oszukasz" można było śmiało nazwać thrillerem tak "Nieznajomy" ociera się bardziej o mało straszną a wręcz nużącą lekturę obyczajową. Niby podstawy są dobre - jest tajemnica, zaginięcie i morderstwo,ale...no właśnie - umówmy się, że to za mało. Zakończenie też nie ratuje sytuacji serwując nam niby zaskakujące, ale też momentami zbyt abstrakcyjne rozwiązanie. Nawet czytając tą książkę w pięknej nadmorskiej scenerii nie przekonałam się do niej na tyle, by dać więcej niż 5/10
  • Polecam! Cały Coben! Trzyma w napięciu i chce się czytać, aby poznać prawdę. 2-3 dni i...zagadka rozwiązana.:)
  • świetnie napisana i bardzo zaskakująca książka
  • Niezawodny Coben - czyli perfekcyjnie, po mistrzowsku zaplanowana konstrukcja! Historia, która potrafi zaskoczyć - choć czytelnikowi wydaje się, że zjadł wszystkie rozumy i wie już wszystko ;) A tu psikus - no któż by się spodziewał :)
  • Ogólnie nieźle się ją czyta. Niestety nie jest to książka po którą sięgnę ponownie. Coben w swoim dorobku ma dużo lepsze książki.
  • Ogólnie niezła.
  • Spodziewałam się fajerwerków, zawiodłam się. Można przeczytać. Czytałam lepsze książki Cobena.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo