• Jakie zwierzęta mieszkają w górach? Czym jest pomurnik? Jakie zwierzątko nazywano kiedyś misomyszą? Czym się różni szczyt od przełęczy? Jakby wyglądał niedźwiedź z zębami świstaka? Na te i wiele innych pytań odpowie książka Góry i ich zwykli-niezwykli mieszkańcy Justyny Styszyńskiej. • W pozycji krótko opisano najważniejsze pojęcia związane z górami. Na początku dowiadujemy się, czym jest szczyt, co to przełęcz, czytamy o dolinie i jeziorach. Ukształtowanie terenu górskiego różni się od tego, co znamy na co dzień, więc w kilku słowach wyjaśniono te terminy. Potem autorka przeszła do opisu zwierząt zamieszkujących ten region. Krótko wspomniano o ich wyglądzie, pożywieniu, które jedzą, i miejscu zamieszkania, a także przyzwyczajeniach i cechach. Książka ma niewiele tekstu, ale jest on ciekawie napisany i można wynieść z niego kilka interesujących informacji. • Większą część książki zajmują ilustracje. Każdy z opisywanych terminów i zwierząt ma własne obrazki, które pokazują ich wygląd. Jednak na tym nie koniec. Pojawiają się też plansze z czymś, co przypomina plamę, a jest tak naprawdę zarysem głowy. Na początku nie wiedziałam, czym jest ta strona przy każdym ze zwierząt, jednak gdy zajrzałam na koniec pozycji, wszystko się wyjaśniło. Tam bowiem znajdziemy naklejki, które można wykorzystać na dwa sposoby. Pierwszy dotyczy właśnie głów – konkretnymi częściami ciała można ozdobić główki i albo stworzyć podobiznę opisywanego zwierzaka, albo pokombinować i wykonać coś zupełnie nowego. To świetna zabawa w tworzenie takiego nowego gatunku. Wśród naklejek są też podobizny zwierząt. Z nich skorzystać można pod koniec pozycji, gdzie znajdziemy rysunki różnych scenerii. Sami możemy tworzyć scenki z górskiego życia. • Pomysł na tę pozycję jest ciekawy. Dostarcza cennych informacji na temat gór i zamieszkujących je zwierząt. Można dowiedzieć się czegoś nowego i przy tym świetnie się bawić. To książka, która na pewno zainteresuje najmłodszych, którzy wraz z rodzicami mogą czytać o górach, a potem bawić się w tworzenie własnych zwierzątek i scenek. Ciekawa, oryginalna i bardzo ładnie wydana pozycja.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo