• Wprowadza w tematykę owianą mitem, dynamiczna narracja ukazuje ludzi,którzy w sposób realny mierzyli się z wojenną rzeczywistością. Autor podaje obszerną bibliografię, na bazie której napisał tekst. Sam tekst w zależności od dotychczasowej wiedzy czytelnika może stanowić albo swoiste podsumowanie tematyki albo wprowadzenie wskazujące dalsze tropy czytelniczej wędrówki.
  • Książka dosyć szczegółowo opisuje działania wojenne polskich okrętów podwodnych oraz związanych z nimi oficerów. Czytamy więc o działaniach Orła, Sępa, Wilka, Rysia, Żbika, Jastrzębia, Dzika i Sokoła oczywiście na tle sytuacji na frontach II Wojny Światowej. • Ciężko mi jest ocenić tę książkę. • Wydaje mi się, że problemem jest zbyt duża ilość cytatów, odwołań i przypisów. Pełno w niej "op.cit", "ibidem" itd. Nie żebym nie był zadowolony- książka ta jest kopalnią literatury traktującej o tematyce podwodniaków ale z drugiej strony mam wrażenie czytania pracy magisterskiej. Czasami trudno się zorientować ile jest tutaj tekstu autora a ile zapożyczeń. • Język jest wprawdzie zrozumiały, a tekst łatwo przyswajalny, jak przystało na pracę, której celem jest popularyzowanie wiedzy o historii. Natomiast jej układ nie do końcamnie przekonał. Niby jest chronologiczny jednak przeskoki pomiędzy opisami działań jednostek polskich, niemieckich czy alianckich czasami bywają męczące. • Pomimo wszystkich tych, niewielkich w sumie, minusów czy niedociągnięć na pewno nie żałuję, że książkę tę kupiłem i przeczytałem. • Przypuszczam, że jeszcze nie raz do niej wrócę. • Polecam wszystkim tym, którzy szukają kompendium wiedzy o polskich podwodniakach.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo