• Alex Scarrow zaczynał jako grafik, po czym zdecydował, że zostanie projektantem gier komputerowych. W końcu dojrzał i został pisarzem. Napisał wiele popularnych thrillerów oraz kilka scenariuszy, ale to pisanie dla młodzieży pozwala mu do woli cieszyć się pomysłami i koncepcjami, którymi bawił się podczas tworzenia gier. Mieszka w Norwich z synem Jakubem, żoną Frances i psem rasy Jack Russel – Maxem.* • Drużyna Jeźdźców w Czasie musi zmienić swoje miejsce, ponieważ ścigani są przez cyborgi z przyszłości. Postanawiają udać się do 1888 roku do Londynu. W tym właśnie czasie grasował tam Kuba Rozpruwacz. Dokonają szokującego odkrycia, które wywróci ich świat o 360°. Co zrobią później? Tego dowiecie się po przeczytaniu tegoż utworu. • Jest to najlepsza część tej serii!!! Mam nadzieję, że w kolejnych tomach Alex Scarrow utrzyma taki sam świetny poziom. Od samego początku wciągnąłem się w akcję, intrygi i tajemnicze wydarzenia. Potem czekała na mnie fabuła, która trzymała w napięciu do samego końca, bohaterowie, których autor świetnie wykreował, lekki język, humor, oryginalny i dobrze wykonany pomysł oraz wiele wiele więcej. • Liam to nastolatek, który powinien zginąć na Titanicu. Pochodzi z dość odległych czasów, dlatego z niemałym trudem przystosowuje się do współczesnego otoczenia. Smartfony, podróżowanie w przyszłość oraz laptopy to dla niego rzeczy nie do ogarnięcia. Odznacza się on dużą odwagą, gdyż podróżuje w czasie, a każda taka podróż może zakończyć się w najgorszym przypadku dla niego zamienieniem się w papkę mięsa. Używa czasem sarkastycznego języka. Sal jest Azjatką. To najmłodsza uczestniczka tego "projektu", przez co na wszystko reaguje bardzo emocjonalnie, czasem bardzo dziecinnie. Mimo iż nie ma wielu lat, w jej głowie roi się wiele ciekawych pomysłów. No i jest bardzo ważną osobą, gdyż obserwuje ona zmiany, które dzieją się po tym jak ktoś zmieni bieg historii. Maddy to postać, którą najbardziej polubiłem. Jest ona typowym nerdem, zna się na komputerach oraz nowych technologiach. Odniosłem wrażenie, że przeżywa ona czas młodzieńczego buntu. Pojawia się również Rashim, którego poznaliśmy w poprzednim tomie. Brał on udział w projekcie Exodus, który nie za bardzo się udał. Jest on specem od podróżowania w czasie. Posiada wiedzę, która pozostałym członkom drużyny może bardzo się przydać. Pozostaje pytanie: czy można jemu zaufać? • Autor przedstawił nam klimat wiktoriańskiego Londynu, który bardzo mi się spodobał. Dzięki niemu odbyłem krótką wycieczkę do czasów, o których współcześnie mogę poczytać tylko w Internecie bądź książkach. Spodziewałem się trochę bardziej szczegółowego opisu historii Kuby Rozpruwacza, ale nie jest to minus, który zaważy na ocenie tej powieści. • W tym tomie pierwsze skrzypce grają bohaterzy, a nie podróże w czasie. Są ona na trzecim planie. • Alex Scarrow bardzo mnie zaskoczył. Nie spodziewałem się takich wydarzeń. Zepsuł moją wizję dotyczącą paru ważnych kwestii, niemniej pobudził ciekawość do kolejnego tomu, który ciekawie się zapowiada. • Podsumowując: polecam wam ten utwór. Jest to najważniejsza część całej serii, więc każdy wielbiciel Jeźdźców w Czasie koniecznie musi ją przeczytać. • Tytuł: „Time Riders. Miasto cieni” • Tytuł oryginału: „Time Riders. City of shadows” • Autor: Alex Scarrow • Wydawnictwo: Zielona Sowa • Cykl: Time Riders (tom VI) • Tłumaczenie: Karol Sijka • Korekta: Joanna Łapińska, Teresa Zielińska • Projekt okładki: James Fraser • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Liczba stron: 440 • Data wydania: 08.04.2016 • ISBN: 978-83-7983-161-6 • Źródło – książka. • [Link]
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo