• Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Uznałam, że zanim odważę się sięgnąć po coś Lovecrafta, wolę poznać najpierw jego życie, szczególnie, że ma mi o nim opowiedzieć sam Houellebecq, który do łatwych osób nie należy. Brzmi ciekawie? Nie wiem, ale uznałam, że mała objętość książki zrekompensuje mi w razie czego źle zainwestowany czas. Jednak, jak się okazało, nie musiałam niczego żałować, bo znalazłam tu wszystko czego szukałam - prosty i wciągający język, krótkie rozdziały, fragmenty twórczości Lovecrafta oraz skrócony przebieg jego całego życia. Na pewno to książka, która zainteresuje raczej osoby z niewielka wiedzą o pisarzu, bo dla większych fanów zapewne będzie to powielanie znanych im już doskonale tekstów i wydarzeń. Spotkanie z Houellebecqiem w wydaniu biograficznym też oceniam pozytywnie. Trzymając na wodzy swe często skrajne opinie oraz wielokrotnie wyrażając szacunek do twórczości króla jednego z podgatunków horroru Michel stworzył zgrabną i poprawną pozycje literacką. Nie dla każdego, ale jeśli kogoś zainteresuje temat to zostawiam tu 7/10.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo