• Na ponoć ostatni tom serii Rosemary Beach czekałam z niecierpliwością. W końcu jego bohaterką jest czarna owca serii - Nan, przybrana siostra Rusha, która od początku przysparzała jemu i jego otoczeniu samych kłopotów. Więc kiedy dowiedziałam się, że ta część będzie jej poświęcona, nie mogłam się doczekać, by dowiedzieć się, jak potoczą się jej losy. • Od początku obok postaci Nan pojawia się Major, kuzyn Mase'a. Major jest pewnym siebie przystojniakiem, niezdolnym do wytrzymania wyłącznie przy jednej dziewczynie. I Nan zaczyna to doskwierać. Widać, że Nan powoli się zmienia, albo w końcu zaczyna odkrywać swoje wnętrze, którego jeszcze nikomu nie pokazywała. Ale mogliśmy się tego spodziewać - zapowiedź owej zmiany mieliśmy już przy historii Granta i Harlow, kiedy to Nan oddała swojej siostrze krew. • Nagle w historii dochodzi kolejna osoba - Cope, pracujący dla DeCarla płatny zabójca (chyba tak można to nazwać). I tu dopiero zaczyna robić się ciekawie. Nie będę zdradzać, co było dalej, warto poznać losy Nan samemu. I choć nie powaliła mnie ta książka na kolana, jak to się działo niekiedy z innymi częściami Rosemary Beach, czytało się ją bardzo miło, kibicowałam zakończeniu, które się ziściło (więc było dość przewidywalne) i jestem zadowolona, że ją przeczytałam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo