• „8+2 i ciężarówka” to opowieść o naprawdę dużej rodzinie. Zamieszkują w pewnym miasteczku w bardzo małym mieszkanku, w którym odrobinę im ciasno. W końcu samych dzieci jest ośmioro i do tego dwoje rodziców. Mimo wszystko wspólnie wiodą wesołe życie, w którym nie ma miejsca na nudne dni. A dzieje się u nich wiele… Przygodę z nimi rozpoczynamy od incydentu związanego z kradzieżą ich ukochanej zielonej ciężarówki. Samochód szybko wraca do właścicieli, choć w nieco odmienionym stanie, a jej złodziejaszek staje się przyjacielem rodziny. Pomyślicie pewnie, że to absurdalne? Jednak niekoniecznie. Dalej jest już tylko coraz zabawniej. W odwiedziny wpada babcia z domu starców, dzieciaki poznają nieco bliżej ekscentryczną sąsiadkę z dołu Huldę, gaszą pożar w domu tuż obok, odświeżają podłogę w swoim pokoju i stają się właścicielami psa o imieniu Rurek. A wszystko to przedstawione w bardzo ciepłej i pełnej miłości atmosferze. Książka mimo swego zacnego wieku nadal cieszy najmłodszych czytelnik, co świadczy w pewnym sensie o jej ponadczasowości. Tym bardzie polecam lekturę do rodzinnego czytania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo