Jestem absolutnie pewna, że to jedyna książka, która w tak precyzyjny i wyczerpujący sposób opisuje charakter i kulturę Japończyków. Mimo wydania oryginału w roku 1946, nie traci na świeżości ani na poziomie merytorycznym. Autorka, amerykańska antropolog Ruth Benedict dostając zlecenie jej napisania, nie będąc nigdy w Japonii (!), a mając do dyspozycji jedynie literaturę i rozmowy z Japończykami w Stanach Zjednoczonych, pokazała jak poważnie i wyczerpująco do tego podeszła. Książka jest tak szczegółowa i drobiazgowa - jak najbardziej w pozytywnym tego słowa znaczeniu - że wszystkie inne współczesne pozycje książkowe tego rodzaju jawią się przy niej jako takie, które ledwie musnęły temat. Książka nie jest łatwą lekturą, jest napisana językiem naukowym, ale właśnie przez to, że jest taka wymagająca, czytelnik po jej przeczytaniu jest tak usat­ysfa­kcjo­nowa­ny poziomem wiedzy, którą otrzymał. Autorka okazała się być genialną obserwatorką, która nie przyjęła żadnych treści jako po prostu czarno-białe, a zamiast tego, opisała wszystkie odcienie narodu japońskiego w sposób bardzo merytoryczny, czego we współczesnej literaturze tego typu szukać naderemno.