• W Arendelle odbędzie się wyścig zaprzęgów. Anna i Elsa przygotowują się do niego od dawna, trenując ze Svenem. Trasa nie należy do łatwych – wyścig przebiega przez zaśnieżone i oblodzone tereny królestwa. Siostry startują pierwszy raz, na dodatek konkurencja jest wysoka. Podczas uroczystego balu na cześć zawodników królowa i księżniczka poznają inne drużyny i zaprzyjaźniają się. Tylko jedna ekipa nie jest sympatyczna – dla nich najważniejsza jest wygrana, a nie dobra zabawa i zacieśnianie więzi. • Puchar Arendelle Eriki David to książka, której akcja rozgrywa się w królestwie Elsy z Krainy lodu. Bohaterkami są siostry, Anna i Elsa, które przeżywają nowe przygody. Tym razem w ich państwie rozgrywają się zawody zaprzęgów, na które przyjeżdżają zawodnicy z innych królestw. • Anna i Elsa biorą udział w zawodach, startując ze Svenem. Podczas podróży poznają lepiej zawodników, ale też siebie nawzajem. Uczą się, że rywalizacja nie jest najważniejsza. Wygrana to tylko miły dodatek. Zdecydowanie ważniejsza jest współpraca, życzliwość, bycie fair. Mimo że każdy chce wygrać, nikt nie waha się, by ruszyć na pomoc ekipie, która zdecydowała się na podróż niebezpiecznym szlakiem. • W książce nie brakuje emocji – pojawia się niebezpieczeństwo, są też kłótnie i wahanie, co zrobić z drużyną, która wobec innych nie zachowywała się dobrze. Ostatecznie jednak wszyscy decydują, że nieważne, kto wygra, najważniejsza jest przyjaźń i bezpieczeństwo. • Tekst uzupełniają ilustracje. Nie jest ich zbyt wiele, ale są dopasowane do treści i pojawiają się w dobrych miejscach. Są szczegółowe, ładne, ale bez koloru. Mimo że Kraina lodu była bajką animowaną komputerowo, tu ktoś narysował obrazki odręcznie, mają one znacznie więcej uroku, ale w niczym nie odbiegają od pierwowzoru – postacie są identyczne jak w bajce. • Myślę, że Puchar Arendelle spodoba się młodym czytelnikom. Dzieje się tu sporo jak na tak małą książkę dla dzieci, ale też można z niej wynieść pewne lekcje. Miło wrócić do królestwa Elsy i poznać dalsze losy sióstr. Na pewno książka przypadnie do gustu fanom Krainy lodu.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo