• Nie, nie, nie i jeszcze raz nie. Tak bardzo zawiodłam się na tej pozycji! Czytałam ją w wersji e-book'a i całe szczęście. Jako zagorzała fanka kryminałów, thrillerów potrzebuje dużej dawki adrenaliny, stresu i utrzymującej w napięciu historii, która jak już pisałam, w którejś recenzji będzie miała miliony zakrętów i niespodziewanych zwrotów akcji. Tutaj tego nie doświadczyłam. • Bailey Weggins to postać stworzona przez Kate White jako dziennikarka śledcza. Przyjaźni się z osobami, których nie lubi (?), samo to wydało mi się dziwne, ale jednocześnie ciekawe. Cała akcja książki toczy się wokół zabójstw druhen, które giną jedna po drugiej w niewyjaśnionych i dziwnych okolicznościach, które z pozoru wyglądają na nieszczęśliwe wypadki. I w sumie na tym akcja się rozpoczyna i kończy. Główna bohaterka, Bailey, jest jedną z tych druhen, obawia się o siebie jednak zajmuje się tą sprawą i chce ją wyjaśnić do końca. Jeździ przez pół książki z miejsca na miejsce, przeprowadza monotonne dialogi, wypytuje różnych ludzi o to co widzieli, czego nie widzieli. Nic ciekawego jednym słowem się niestety nie dzieje. Ta pozycja mnie nie porwała, a jak zauważyliście nie jestem jakoś krytyczna co do książek. Dużo czasu przeczytanie mi nie zajęło, jednak wydaje mi się, że mogłam spożytkować ten czas na coś lepszego, aczkolwiek zawsze zdarzają się dobre i złe książki. Na zabicie czasu książka dobra, dla tych ludzi, którzy nie lubią zbyt mocnych kryminałów, lub rozpoczynają zabawę z tego typu książkami to może okazać się dość wciągającą książką, jednak na mnie tak nie podziałała. A szkoda, bo tytuł, okładka i nawet pozytywne opinie na temat tej serii książek Kate White czytałam dość dobre opinie. Kiedyś może sięgnę po inne części przygód Bailey Weggins jednak jeszcze nie teraz, nie po tak kiepskim wprowadzeniu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo