• Bycie rodzicem to niełatwa rola. Poradnik Joanny Faber i Julie King to dobra rzecz, dzięki której można stać się nieco lepszym opiekunem dla dziecka, niż do tej pory się nim było. Czasami trudno jest poradzić sobie z niesfornymi maluchami i ich codziennym funkcjonowaniem w świecie dorosłych. Są wśród nich mali bałaganiarze, niejadki, ciągłe marudy, histerycy itd. Jak tu sobie z nimi wszystkimi poradzić nie wyrządzając im krzywdy? Nikt nie mówił, że wychowywanie dzieci to sztuka prosta i że każdy kto zostaje rodzicem, dzięki instynktowi poradzi sobie w absolutnie każdej trudnej sytuacji. Nic bardziej mylnego. Pewne mechanizmy zachowań warto byłoby sobie przyswoić, aby nasze wspólne życie było znacznie bardziej znośne w wielu jego aspektach. Autorki niezwykle obrazowo, za pomocą niezliczonych ilości przykładów dostarczają czytelnikowi kilka cennych wskazówek, w jaki sposób należy komunikować się z dziećmi, aby rozwiązywać trudne sytuacje bezkonfliktowo i w miarę możliwości bezstresowo dla nas i dla naszych pociech. Na dodatek ważne jest, aby w każdym kryzysowym momencie w ciągu dnia mieć na uwadze potrzeby dziecka i nas samych. Akceptujmy uczucia, powstrzymujmy agresję oraz złość, stosujmy proste komunikaty w formie haseł, albo włączmy się do gry na zasadach dziecka, by pomóc mu na jego własnych warunkach rozwiązać trudną sprawę. • Osobiście uważam, że wiele wskazówek przedstawionych w tej publikacji ma naprawdę sens. Zgodzę się, że nie każde dziecko będzie reagowało na nie w sposób zgodny z naszymi oczekiwaniami. Faktem jest, że potrzeba czasu, ogromnej mobilizacji oraz wewnętrznej siły, aby w momencie największego kryzysu dać sobie błyskawicznie radę, wykorzystując do tego chociażby jedną z przytoczonych możliwości "ogarnięcia" danego tematu. To diabelsko trudna sztuka, aczkolwiek jak to mówią trening czyni mistrza. Ja ciągle nad tym pracuję i nie poddam się tak łatwo. W końcu matką zostaje się na całe życie, a problemy dorastają wraz z naszymi dziećmi. Polecam lekturę. Z pewnością warto poświęcić jej sporo czasu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo