• Miałam nadzieję, że ostatni tom rozwieje wszelkie moje wątpliwości, odpowie na krążące w głowie pytania, ale niestety tak się nie stało. • Czuję niedosyt, bo wciąż mi brakuje odpowiedzi na ważne kwestie... • Nie czuję rozczarowania, bo ostatni tom rownież czyta się świetnie, tylko brakuje mi potwierdzenia do własnych spekulacji na temat kilku wątków. • W ostatnim tomie, może było więcej polityki,więcej opisów Neapolu, razem z jego historią. Momentami miałam wrażenie, że opisy mają wręcz formę przewodnika. • Ale to co robiło na mnie największe wrażenie i to już od pierwszego tomu, to były relacje międzyludzkie. Zwłaszcza te pomiędzy głównymi bohaterkami. • Wciąż je porównywałam do własnych, nieraz łapiąc podobieństwa i wstydząc się w duchu- swoich obaw do wypowiedzenia ich na głos. • Między innymi ta obserwacja wzbudziła we mnie wrażenie, że Elena Greco i Ferrante to jedna i ta sama osoba
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo