• Książka niesamowicie zachwalana, ja jednak uważam, że mocno przereklamowana. Sam pomysł – mieszkańcy spędzają na przemian miesiąc w pięknym domu i miesiąc w celi więziennej – na pewno oryginalny i dający nadzieje na interesującą historią. Jednak po pierwsze samo wyjaśnienie, dlaczego taki model ‘osadnictwa’ jest korzystny z punku widzenia ekonomii, pozostawia wiele do życzenia. Jednak także sama historia jest nieciekawa – nie tylko brak w niej konkretnej wizji, większość książki to barwne opisy jak głowni bohaterowie się zdradzają, język, jakim jest napisana książka, jest dość trudny i mało płynny. Bohaterowie są antypatyczni, trudno zrozumieć powodu ich zachowań. • Książkę czyta się bardzo ciężko, nie wciąga, poziom absurdu jest nijaki – z jednej strony jest to przejaskrawiona rzeczywistości i dość dziwna wizja przyszłości, z drugiej jednak nie jest to absurd śmieszny, przez co powieść czyta się raczej z niesmakiem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo