• Czy można? Czy należy porównywać Objęcia Nocy do pierwszej części? Moim zdaniem jako całość jest ciężko, ale rozkładając na poszczególne elementy chyba tak. • Ogólnie książka jest takim ciągiem dalszym, ani lepszym, ani gorszym, trochę innym ale w sumie takim samym. Oczywiście dużo ‘scen miłosnych’ i tu napiszę, że nie wiem jak Kenyon to robi,ale te sceny są bardzo czułe i miłe dla oka wyobraźni, nie peszą i nie brzydzą i nie są centrum książki - po prostu są - dopełniają ją. • Książka jest oszałamiająca (jak i pierwsza część, do której ma ochotę się ciągle wracać). Muszę się zgodzić z poprzedniczką, że w tej książce mężczyźni są właśnie tymi bogami seksu, którego pragniemy wszystkie. Na pewno książka jest inna od tych, które pojawiają się ostatnimi czasy w księgarniach, bibliotekach czy ogólnie na rynku. Jest to książka o wampirach, ale nie taka typowa jak te ostatnimi razy pokazuje nam inne oblicze tego. Podziwiam autorkę za pomysł na napisanie książek. • Nie zniechęć się do książki przez okładkę, wiem że mówi się iż nie ocenia się książki po okładce, ale dość często to robimy, a choć okłada nie zachwyca to ta książka was mimo wszystko nie zawiedzie więc polecam do przeczytania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo