Recenzje dla:
  • Dobra intryga w Południowej Dakocie 😉 • Sprawna proza sensacyjna. Oczywiście Jack Reacher znowu górą 👍
  • Zima w Dakocie Południowej. Minus dwadzieścia stopni, śnieżyca, oblodzona droga i zmęczony kierowca. Autobus, którym jedzie Reacher, wpada w poślizg i zjeżdża do rowu. Najbliższa miejscowość Bolton oddalona jest o trzydzieści kilometrów. Zanim zjawi się pomoc, wszyscy pasażerowie zdążą odczuć fatalne skutki mrozu. Niedaleko Bolton zbudowano olbrzymi zakład karny. W jednej z jego cel siedzi przywódca motocyklowego gangu handlującego amfetaminą, a w miasteczku mieszka główny świadek koronny, emerytowana bibliotekarka Jane Salter, strzeżona przez miejscową policję. Reacher odkrywa, że komisariat policji w Bolton znajduje się w stanie paranoi. Pilnować więzienia, czy pilnować świadka? Ktoś na pewno będzie próbował go uciszyć? Ktoś z miejscowych, może nawet policjant, czy nasłany morderca? Jaką tajemnicę kryje opuszczona baza wojskowa w pobliżu miasteczka - baza, której nie ma na żadnej mapie? Jack ma dokładnie 61 godzin, by znaleźć odpowiedź. Kluczem do niej jest pewien niski mężczyzna, który z ogrodzonej murem posiadłości sto kilkadziesiąt kilometrów od Mexico City pociąga za wszystkie sznurki...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo