• Wciągająca i piekna historia. Podobała mi się.
  • Piękna, bardzo pozytywna książka na jeden wieczór.
  • Druga część losów przyjaciółek z Pogodnej jest dla mnie jeszcze lepsza niż pierwsza, więcej tu się dzieje, więcej dramatycznych wydarzeń. • Główną bohaterką jest Adela, kobieta silna, energiczna, ceniąca pieniądze i dobrobyt, ale również bardzo cyniczna i zmieniająca partnerów jak rękawiczki.Ale nie zawsze tak było. Stała się taka przez Wiktora, który 20 lat temu zamienił ją na Annę, a ta z kolei i jej siostra bliźniaczka bardzo jej w życiu zaszkodziły.Ale miłość do Wiktora ciągle gdzieś tam siedzi w jej sercu.I mimo że ma zamiar wreszcie założyć rodzinę i adoptować dzieci podświadomie zazdrości szczęścia Bogusi. • A Bogusia wcale nie jest szczęśliwa, bo odnalazła się żona Wiktora Anna za to on sam wyjechał do Australii, żeby wszystko przemyśleć. • Radość sprawia jej jedynie zakup domu na własność. • Konstancja rodzi dziecko Igora, ale nie daje sobie rady z depresją poporodową i ląduje w szpitalu.Nie chce tego dziecka i jest szczęśliwa, że opiekuje się nim ktoś inny. • A Lidka, która chce mieć dziecko a nie może chętnie zgadza się nim opiekować, chociaż najpierw porywa malucha za co ląduje w areszcie. • Bardzo dużo się w tej części dzieje rzeczy dobrych i złych. • Autorka porusza też kolejny poważny problem, jakim jest walka z rakiem piersi. Kobiety, które przez to przeszły na pewno z drżeniem serca będą o tym czytać.
  • Wciąga, porywa i pozwala oderwać się od własnych problemów.
  • Udana kontynuacja, aczkolwiek są w niej momenty ciężkie do "strawienia". Wciąga jednak nadal i chce się poznać ciąg dalszy.
  • DOBRA LITERATURA KOBIECA! • W ten śnieżny styczniowy wieczór miasteczko Pogodna, leżące gdzieś między Koszalinem a Kołobrzegiem, wyglądało niczym z bajki Andersena. Płatki śniegu wirowały w świetle pięknych, kutych przez miejscowego artystę kowala latarni, opadały na strome dachy przedwojennych kamieniczek, na kasztanowce i świerki rosnące wzdłuż alejek niewielkiego parku, na ławeczki okalające fontannę i lśniły we włosach spieszącej chodnikiem kobiety. Ta zatrzymała się przed drzwiami Sklepiku z Niespodzianką, zatupała czerwonymi kozaczkami i otrzepała z białego puchu długie, srebrne futro. Nacisnęła klamkę i po chwili znalazła się w ciepłym, jasnym wnętrzu, pachnącym herbatą Zimowy Wieczór i szarlotką z cynamonem. • Sklepik z Niespodzianką to wciąż miejsce spotkań kręgu zapr­zyja­źnio­nych­ kobiet: uroczej właścicielki Sklepiku – Bogusi, pięknej i humorzastej tap madl – Konstancji, energicznej femme fatale – Adeli, zagubionej pani weterynarz – Lidki, dobrej duszy miasteczka – Stasi. Jednak w małej nadmorskiej miejscowości nastał czas zmian. Niespodziewany i tajemniczy powrót zaginionej Anny, żony Wiktora, wiele komplikuje. Pogodna i jej mieszkańcy zdają się skrywać więcej sekretów, niż Bogusia mogła przypuszczać. Między przyjaciółkami rośnie napięcie, do tego także kapryśny los ich nie oszczędza. Przyjaźń Bogusi, Adeli, Konstancji, Lidki i Stasi zostanie wystawiona na ciężką próbę. • Oprócz barwnych losów mieszkańców Pogodnej autorka gwarantuje wzruszenia, emocje, miłość i nienawiść. Poszukiwanie własnej drogi i własnego miejsca w życiu. Problemy zwyczajne i niezwyczajne. Małe radości i smutki...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo