• Mrówkojad wraz z orzesznicą otrzymują zaproszenie na bal przebierańców od jeżozwierza. Mrówkojad rozpoczyna się skrzętnie przygotowywać. Jego szmaciany Karol Gustaw już jest przebrany za super bohatera. Na pytanie zadane swojej przyjaciółce, za co ma się zamiar przebrać, długo nie otrzymuje żadnej odpowiedzi. W końcu dowiaduje się, że orzesznica zupełnie nigdzie się nie wybiera, bo nie cierpi maskarad. Mrówkojada zaskakuje jej postawa. Wtem rozlega się pukanie do drzwi. Za nimi stoi jeżozwierz we własnej osobie. Powstaje nagła konsternacja. Orzesznica prosi mrówkojada, by mu je otworzył i powiedział, że orzesznicy nie ma w domu i że jest chora. Ma to być zupełnie niegroźne „białe kłamstewko”. Mrówkojad udziela informacji jeżozwierzowi, ale nie takiej, jaką otrzymał od przyjaciółki. Niestety również wykorzystuje do tego kłamstewko, lecz nieco innego rodzaju. Jak zakończy się ich wspólne kłamanie i czy mimo niechęci orzesznicy udadzą się razem na bal? Hmmm… Przekonajcie się sami, bo w tej historii nie ma nic oczywistego, ale jest w niej zawarty pewien morał ma się rozumieć. Polecam zatem.
    +2 pouczająca
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo