• Burzowa, niespokojna noc na wyspie Lindisfarne, u północno-wschodnich wybrzeży Anglii. Do ponownie powołanego do życia opactwa, kierowanego przez Brendana z Corku, przybywa tajemniczy gość. To wiking Bjørn Stenskalle, o którym krążą mroczne opowieści, a który ma być więźniem na wyspie – pilnowany przez uzbrojonych wysłanników króla, nie może z niej uciec, dopóki nie opowie opatowi swojej historii i nie wyjawi skrywanej tajemnicy. Wraz z przybyciem cieszącego się złą sławą woja na wyspie dochodzi do niepokojących zdarzeń. Nikt nie może czuć się bezpiecznie, a przeszłość dopada nie tylko tytułowego bohatera, ale i – zdawałoby się – niewinnych mnichów. Czytelnik zostaje wciągnięty w opowieść o kolejach losu Bjørna Stenskalle, poznaje także życie na wyspie i w klasztorze, które wcale nie płynie w myśl dewizy ora et labora. Historia wikinga staje się przyczynkiem do przedstawienia, w sposób niezwykle barwny, kultury i obyczajowości wczesnośredniowiecznej • Europy, pierwszych wieków chrześcijaństwa i początków państwa Piastów. Powieść wyróżnia dbałość o historyczne detale, dynamiczna fabuła i dosadność – bohaterowie nie są nieskazitelni niczym z podręcznika do historii, mają swoje słabości, przez co stają się bliżsi czytelnikowi. Niezwykły, wobec dominacji powieści o teraźniejszych problemach nastolatków, temat został tu doskonale ujęty i dostosowany do oczekiwań młodych czytelników. • Bjørn: syn burzy to napisana z rozmachem i ogromną znajomością tematu, niepozbawiona humoru powieść przygodowa z wątkami dete­ktyw­isty­czny­mi. Bardzo dobrze wpisuje się w modną obecnie fascynację mitologią nordycką i jest ciekawą propozycją dla starszej młodzieży, która przeczytała już wszystko, co do tej pory napisał Rick Riordan czy John Flanagan. Literacki kunszt autora docenią nie tylko wielbiciele wymienionych tu pisarzy. Powieść Pawła Wakuły jest bowiem uniwersalną opowieścią o lojalności, wierności i przyjaźni, która porywa, pobudzając wyobraźnię oraz ciekawość przedstawionego świata. • Ewa Cywińska • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo