Recenzje dla:
  • Ostatni tom bestsellerowej trylogii Marie Lu. Historia się kończy. A może to dopiero początek? • Marie Lu – niegdyś dyrektor artystyczny firmy zajmującej się tworzeniem gier komputerowych Online Alchemy, właścicielka marki Fuzz Academy, obecnie autorka dystopijnych powieści. • Powieść „Patriota” to trzeci, ostatni tom trylogii, którą Marie Lu napisała pod wpływem powieści Wiktora Hugo. Pewnego dnia, oglądając ekranizację „Nędzników”, zaczęła zastanawiać się nad relacją między znanym kryminalistą a detektywem. W ten sposób narodziła się June i Day oraz ich historia oparta na tej relacji.* • Republika zaczyna się odradzać. June pracuje z rządową elitą skupioną wokół Najwyższego Elektora, a Guy jest ważną osobistością w armii Republiki. Wszystko zmierza w bardzo dobrą stronę. Niestety staje się coś nieoczekiwanego, a mianowicie w Koloniach pojawia się epidemia, która powoduje zamęt wśród ludzi. Trzeba działać szybko. Zaraza jest bardzo niebezpieczna. By obronić Republikę Day może stracić wszystko, co ma. • Książkę tę czyta się całym sobą. Od pierwszej strony porywa ona czytelnika i do końca nie chce puścić. Lekki język, mnóstwo zwrotów akcji, błyskotliwi, żywi bohaterowie, intrygi i wiele więcej. Uwielbiam ten utwór, jest to najlepsza część trylogii. • Oczywistą oczywistością jest to, że głównymi postaciami tego utworu są – Guy i June. Do ważnych osób należą również: Eden i Anden. Ten pierwszy to wrażliwy, niewidomy chłopiec, od którego emanuje dziecięca ufność. Ten drugi jest Najwyższym Elektorem. On dopiero zaczyna budować siebie jako władcę, widać, że chłonie trochę charakteru od swojego ojca, ale nie można ich do siebie porównać. • Autorka rozszerzyła i bardziej dopracowała świat za co jej bardzo dziękuję, gdyż teraz jestem zaspokojony pod tym względem. Akcja dzieje się w czasie współczesnym w poniekąd realnym świecie. • Fabuła rozwija się w sposób spójny i logiczny. Pomysł na nią jest ciekawy i oryginalny. Bohaterowie są żywi, różni od siebie oraz dopełniający się. Historia jest główną osią fabularną, została ukazana prawdziwie, nie dostrzegłem żadnych dostosowań. • Bardzo spodobały mi się opisy, które zostały dobrze poprowadzone. Autorka nie powtarzała się i opisywała wyczerpująco. • „Czasami słońce zachodzi wcześniej. Nie ma dnia, który trwałby wiecznie.” • Wątek miłosny w tej części nie jest już tak ważny. Irytowało mnie trochę zachowanie June, która użalała się nad sobą, wypominała w myślach przeszłość, zachowywała się jak mała, kapryśna dziewczynka, która sama nie wie czego chce. • Zakończenie wbiło mnie w fotel. Nie mogę uwierzyć co tam się wydarzyło. Po prostu jakaś – i tu poleci kolokwializm, za który przepraszam, ale okoliczność wymaga – MASAKRA!!! • Podsumowując: jeśli jesteście ciekawi jak zakończy się historia, przeczytajcie! Dla mnie to najlepsza część spośród wszystkich. Na pewno na długo zapamiętam tę trylogię. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję wydawnictwu Zielona Sowa. • Tytuł: „Patriota” • Tytuł oryginału: „Champion” • Autor: Marie Lu • Wydawnictwo: Zielona Sowa • Seria: Legenda (tom III) • Korekta: Magdalena Adamska, Agnieszka Skórzewska • Tłumaczenie: Marcin Mortka • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 346 • Data wydania: 21.02.2014 • ISBN: 978-83-7895-739-3 • źródło – skrzydło książki
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo