• O polskich władcach napisano już mnóstwo opasłych tomów. Dzieci i młodzież uczą się o nich na lekcjach historii. Wszędzie panowie, panowie, panowie, a gdzie kobiety trzymające władzę? Czy zawsze tylko w cieniu swoich mężów, ojców, braci? Ich wizerunek próbuje przypomnieć, przybliżyć oraz znakomitą kreską namalować Anna Kaszuba-Dębska, autorka i jednocześnie ilustratorka książki „Poczet królowych polskich”. 25 niezwykłych kobiet, 25 portretów, 25 historii. Wśród nich m.in. sylwetki: Dobrawy Przemyślidki, Jadwigi Andegaweńskiej, Elżbiety Rakuszanki, Bony Sforzy, Barbary Radziwiłłówny, Anny Jagiellonki, Ludwiki Marii Gonzagi, Marii Józefy i wielu innych, mniej znanych monarchiń. Anna Kaszuba-Dębska kreśli wizerunki silnych, niezależnych, pewnych siebie, ale też kapryśnych, mściwych, podstępnych, samolubnych kobiet sprawujących władzę od zarania dziejów państwa polskiego aż po XVIII w. W tej niezwykłej pozycji książkowej zarówno młodsi, jak i nieco starsi czytelnicy znajdą odpowiedzi m.in. na pytania: która z królowych polskich poślubiła aż dwóch polskich władców? O której księżnej kronikarze pisali, że jest tygrysicą? Przy chrzcie której z polskich monarchiń obecny był Leonardo da Vinci? Która z władczyń była wnuczką cesarza, córką, siostrą, żoną i matką królów (i to aż czterech!)? Którą z jej wysokości nazywano wesołą królową? Uchylam zaledwie maleńki rąbek pytań ukrytych w książce, po resztę zapraszam do lektury Pocztu… • Książka napisana lekko, bez podręcznikowego przynudzania, opatrzona • piękną szatą graficzną. Odpowiednia dla dzieci w wieku 8+. Polecam zarówno dziewczynkom, jak i chłopcom, do wspólnego czytania z rodzicami. Będzie to nie tylko ciekawa lektura, ale również wspaniała podróż w przeszłość i niezwykła lekcja historii. • Małgorzata Koźma • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo