• Nie zawiodłam się na lekturze tej książki, a oczekiwania miałam niemałe - chciałam od niej dokładnie tego, o czym zdawały się świadczyć recenzje. • Choć od pierwszych stron główna bohaterka wzbudziła moją antypatię (tej pani nie da się polubić), z przyjemnością w jeden dzień śledziłam jej postępowanie i cięte uwagi, które prowadziły do rozszyfrowania zagadki. Zagadki, której rozwiązania można się w pewnym momencie domyśleć, co nie przeszkadza jednak w dalszym czytaniu z zaciekawieniem. Te parę zaskakujących i niep­rawd­opod­obny­ch zwrotów akcji, ciekawe ludzkie portrety i lekki, czarny humor skutecznie wciągają. • Dla mnie lektura okazała się wręcz lekarstwem na kiepski dzień; skutecznie oderwała od myślenia o troskach i wprawiła w lepszy nastrój, parę razy wywołała nawet lekkie parsknięcie śmiechem. • Polecam jako odrywacz od codzienności i lekką rozrywkę.
  • To jedna z niewielu komedii przy której się można naprawdę w głos pośmiać. W końcu historia jedyna w swoim rodzaju, nie da się jej z niczym porównać ani zakwalifikować do jednej kategorii. Ja uwielbiam.
  • Jak na debiut, uważam, że całkiem nieźle poszło. Do Chmielewskiej trochę brakuje, ale czyta się lekko i z zaciekawieniem.
  • Kryminały to gatunek literacki, który w ostatnich latach w Polsce ma coraz lepsze notowania i stale rośnie liczba jego odbiorców. Dla czytelników, którzy szukają lekkiej literatury kryminalnej, polecam audiobooki z serii Zofia Wilkońska wydanej przez Bibliotekę Akustyczną. Autorem jest znany na rynku wydawniczym pisarz i scenarzysta Jacek Galiński, który specjalizuje się głównie w komediach kryminalnych. Fabuła jego książek kreślona jest z przymrużeniem oka. Ukazały się cztery audiobooki o dziarskiej staruszce Zofii Wilkońskiej. Są to: Kółko się pani urwało, Komórki się pani pomyliły, Kratki się pani odbiły oraz Konkurenci się pani pozbyli. Główną bohaterką jest starsza pani, emerytowana nauczycielka, która mieszka w warszawskiej kamienicy. Utrzymuje się ze skromnej emerytury, dlatego regularnie przegląda gazetki promocyjne i wyszukuje tanie towary w sklepach. Przytrafi ają się jej różne przygody i zawsze wpada w niespodziewane tarapaty. Między innymi staje się ofi arą włamania i kradzieży, jest podejrzana o zabicie sąsiada, nawiązuje znajomość z pracującym dla czyścicieli kamienic przestępcą, włamuje się do domu syna przez okno, podpala śmietniki, zadaje się z bezdomnymi, • a w końcu trafi a do więzienia, gdzie zostaje przywódczynią buntu. Wywołując wokół siebie sensację, uzyskuje zainteresowanie i poparcie emerytów, co nie umyka uwadze polityków, którym zależy na liderach mogących przyciągnąć wyborców. Pod płaszczykiem komedii i kryminału autor celnie pokazuje współczesną rzeczywistość, dotykając różnych • społecznych problemów, z którymi muszą zmagać się osoby starsze. Dzięki świetnej lektorce Elżbiecie Kijowskiej audiobooków słucha się z wielką przyjemnością. • Halina Biniek
  • Napisane lekko, z humorem, ale jednak nie dla mnie, bo momentami dość infantylnie, a główna bohaterka zbyt przerysowana.
  • Mnie ta książka nie zachwyca. Główna bohaterka jest wręcz irytująca. Czyta się w miarę, ale nie jest wciągająca.
  • Tylko Joanna Chmielewska potrafi mnie tak rozbawić. Brawo panie • Galiński.
  • Rewelacyjna książka. Dawno się tak dobrze nie bawiłam przy lekturze, ale muszę ostrzec - lepiej wtedy nie jeść, nie pić i liczyć się z dziwnymi spojrzeniami, gdy czytamy książkę w obecności innych ludzi ;)
  • Taka sobie komedia kryminalna, której bohaterką jest starsza pani Zofia, z natury wścibska, złośliwa i bardzo zgryźliwa, a do tego szalenie konsumpcyjnie nastawiona do życia. • Akcja powieści rozpoczyna się włamaniem do mieszkania bohaterki, w wyniku czego zginęło kilka bardzo cennych rzeczy, a wśród nich "świętość nad świętościami" mundur galowy męża, przechowywany po jego śmierci jak relikwia. • Policja prowadząca śledztwo, wydaje się starszej pani zbyt opieszałą, więc postanawia wziąć sprawę w swoje ręce. I co z tego wyniknie? A to, że w pewnym momencie z poszkodowanej, pani Zofia, otrzymała status podejrzanej. W fabule powieści pojawia się wątek morderstwa. • Choć recenzje są różne, jednak uważam, że jest to powieść na poprawę humoru, bo pani Zofia "nie ma sobie równych i radzi sobie sama". • Powieść ta zapoczątkowała cykl : Zofia Wilkońska . 13 listopada br. zapowiadana jest premiera cz. II - KOMÓRKI SIĘ PANI POMYLIŁY - /fotki/.
  • Komedia kryminalna- KAŻDY CZŁOWIEK WIE CO TO JEST. Byłam ciekawa jak myśli i czy się kieruje-Zofia -przeciętna starsza Polka na emeryturze. Niegrzeczna, wścibska, uważająca że się jej należny ze względu na wiek i przeżyte życie. Nikt normalny nie lubi takich staruszek. Zofia nie chce być posadzona o zabójstwo i postanawia znaleźć morderce. Udany debiut p. Galińskiego.
  • Książka opisywana jako komedia kryminalna - nie do końca więc wiedziałam co to znaczy, kiedy sięgnęłam po tę pozycję. Jak bowiem połączyć te dwa gatunki? • Otóż autorowi się to udało 😀 • Fabuła prezentuje postać pani Zofii - staruszki tak bezpośredniej, bezkompromisowej, pewnej siebie i ekscentrycznej jak mało kto. Kiedy więc mieszkanie pani Zofii zostaje obrabowane, ta nie zastanawia się ani chwili i rozpoczyna swoje działania - uprzednio gotując zupę, bo w jej wieku z pustym żołądkiem nie ma co się wyprawiać 😂 • Otoczenie głównej bohaterki nie ma z nią łatwo, staruszka przygada każdemu, komu jej zdaniem się to należy. Nie pozostawia suchej nitki na policjantach, zajmujących się sprawą włamania do jej mieszkania, a potem zabójstwa - bo jak na kryminał przystało mamy też trupa. • Oprócz pier­wszo­plan­oweg­o wątku zabójstwa i nietuzinkowej głównej bohaterki, podobały mi się również inne poruszone w tej książce tematy - nieuczciwe wywłaszczanie kamienic, kolejki do specjalistów, trudy życia emerytów i ich sposoby radzenia sobie z brakiem pieniędzy. Mimo satyrycznego wydźwięku, ta książka ma w sobie wiele prawdy i mądrości. • Polecam, oj polecam Wam ją bardzo. A ja osobiście panie Jacku czekam na więcej 😀
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo