• Naprawdę dobry album - przewodnik po najważniejszych 'punktach' Japonii, odnoszący się w poszczególnych podrozdziałach do jej historii, przyrody, tradycji i życia codziennego. Informacje na temat konkretnych miejsc nie są długie, ale niezwykle konkretne, wystarczające do tego, aby czytelnika zachęcić do albo pogłębienia danego wątku lub sprawdzenia na własne oczy i uszy jak wygląda to w rzeczywistości w Japonii, zachęcając do podróży. Układ graficzy jest bardzo czytelny, a mini mapa Japonii w rogu strony pozwala zorientować się gdzie znajduje się miejsce, którego dotyczy opis. Oprócz tego wszystkiego spodobał mi się również fakt bezstronnych opisów, odpuszczający sobie osobiste wędrówki i komentarze, pozwalając czytelnikowi na własną ocenę, co wbrew pozorom nie zdarza się często i niesamowicie męczy w innych tego typu pozycjach książkowych. Jedyny minus to paradoksalnie zbyt mała ilość fotografii, bo choć każdemu opisowi towarzyszy co najmniej jedna lub dwie, wydało mi się to stanowczo za mało do przedstawienia złożoności i piękna Japonii.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo