• Światłość w sierpniu • Autor: William Faulkner • Moja ocena: 1/10 • Lektura tej powieści okazała się dla mnie sporym rozczarowaniem. Choć „Światłość w sierpniu” uchodzi za jedno z najważniejszych dzieł Faulknera, jej odbiór był wyjątkowo trudny i mało saty­sfak­cjon­ując­y. Książka jest obszerna, a autor łączy elementy powieści obyczajowej z kryminalnym wątkiem, jednak konstrukcja fabuły wydaje się rozwleczona i pozbawiona wyraźnego rytmu. • Największym wyzwaniem okazał się styl – gęsty, skomplikowany, pełen długich zdań, opisów i wewnętrznych monologów, które momentami bardziej męczą, niż wciągają. Faulkner porusza ważne tematy społeczne: relacje rasowe na amerykańskim Południu, hipokryzję religijną, napięcia klasowe. Niestety sposób ich przedstawienia, choć literacko ambitny, nie zdołał mnie zainteresować ani poruszyć. • Mimo uznania, jakim cieszy się ten tytuł w kanonie literatury amerykańskiej, dla mnie była to lektura nużąca i wymagająca cierpliwości, której nie rekompensuje satysfakcja z finału. Jeśli ktoś szuka powieści z klarowną fabułą i przystępnym stylem, „Światłość w sierpniu” może okazać się trudną i mało wdzięczną propozycją. • ** 16:56 * 18.09.2025 * 82/2025 *
    +2 pouczająca
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo