• „Wilcza chata” to najlepszy thriller, jaki czytałam w tym roku. Lekkość pióra powoduje, że czyta się go na jednym wdechu. Opis miejsca, w którym toczy się akcja (Bieszczady), jest tak obrazowo przedstawiony, że prawie słyszałam skrzypienie śniegu pod nogami, mróz szczypiący w twarz i wiatr, od którego przechodzi gęsia skórka. • Napięcie towarzyszy od samego początku, aż do epilogu. Autor często zmieniał tropy i przyznam, że wielokrotnie dałam się nabrać. • Jednym zdaniem: thriller ten to obraz w obrazie: my śledzimy losy głównej bohaterki, a ona swoje w thrillerze znanego pisarza, również bohatera książki. Polecam!
  • "Wilcza chata" to rewelacyjny, intrygujący, klimatyczny, duszny, mroczny i niepokojący thriller pełen tajemnic, zagadek, fałszywych tropów i nagłych zwrotów akcji. Powieść wciąga, wzbudza ciekawość i trzyma w napięciu od początku do końca. Tutaj nic nie jest takie, jakie się wydaje. A zakończenie zaskakuje. Jedyny mały minus to dużo błędów i literówek, ale to już nie wina autora. Mnie książka się podobała i polecam.🥰
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo