• Jessica wychowuje samotnie syna, ponieważ jego ojciec nie dojrzał do bycia rodzicem. Kobieta zaszła w ciążę w bardzo młodym wieku, ale postanowiła, że wychowa Willa sama, bo na Adama nie ma co liczyć. Gdy chłopak dorasta, Jess zaczyna zauważać, że Willowi brakuje męskiego pierwiastka, a przelotne spotkania z ojcem nie wystarczają. Postanawia wyjechać z synem na wakacje do Francji, gdzie Adam prowadzi hotel, by panowie mogli pobyć trochę razem. • Francuskie lato Catherine Isaac jest powieścią, w której bohaterką jest Jess. Kobieta jest bardzo młoda, ale już doświadczona przez życie. Jej matka jest chora, a prognozy lekarzy nie są optymistyczne. Na dodatek samotne macierzyństwo nie jest łatwe dla Jess. Chce jednak wszystkiego co dobre dla ukochanego syna, dlatego postanawia pojechać z nim do ojca. Nie jest to łatwa decyzja – po pierwsze w Anglii Jessica zostawia chorą matkę, po drugie jej uczucia do Adama nadal nie wygasły, a po trzecie kobieta boi się, że ojciec nie znajdzie czasu dla Willa, który bardzo liczy na wspólne męskie wycieczki. • Mogłoby się wydawać, że powieść skupi się jedynie na sielskich wakacjach we Francji – Jess wypoczywa, jej syn bawi się z ojcem, wokół są sami przyjaciele, a i jakiś przystojniak pojawi się na horyzoncie. Nie wszystko jednak wygląda tak różowo. Will jest ślepo wpatrzony w ojca, który nie spełnia jednak oczekiwań Jess, a raczej potwierdza jej obawy. Na dodatek kobieta martwi się o matkę, ciągle wraca do niej myślami. Widzi także pewne zgrzyty w życiu przyjaciół, czym również się przejmuje. Jess chciałaby pomóc wszystkim, siebie zostawiając na koniec, a przecież i jej należy się coś od życia. • W powieści pokazano trudy bycia samotną matką, problemy z dojrzewaniem dziecka, jego nastawienie do rozbitej rodziny, lecz także zmagania z chorobą i próby utrzymania prawdy w tajemnicy. Pojawiają się wątki zaufania, lecz także trudne wybory – czy dać się ponieść emocjom czy raczej stąpać twardo po ziemi, wiedząc, co przyniesie przyszłość? Mimo wszystko atmosfera powieści nie jest ciężka, trudna i gęsta. Jest dość pogodna – może to zasługa głównej bohaterki, która jest naprawdę sympatyczna? • Francuskie lato jest powieścią o rodzinie, chorobie, miłości i byciu razem, mimo bycia osobno. Jess i Adam nie są parą, ale muszą się dogadywać dla dobra dziecka. Rodzice Jess mieli wiele przejść w życiu, ale są w stanie być ze sobą, wspierać się w trudnych chwilach. Will może i traktuje mamę dość nieprzyjemnie ostatnimi czasy, ale to nie oznacza, że jej nie kocha. To powieść, która daje nadzieję na lepsze jutro, pokazuje, że mimo przeciwności losu i pewnych wiszących nad nami problemów warto dać sobie szansę na szczęście. • Polecam wam serdecznie Francuskie lato. Książkę czyta się błyskawicznie i z dużym zainteresowaniem, jest idealna na wakacje, ale nie tylko. To lektura, która umili wam ciepłe wieczory, jak również jesienne popołudnia, da nadzieję, wzruszy i zmusi do uśmiechu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo