• Kupa i siku, czyli skuteczna nauka nocnikowania. Wraz z upływem lat coraz trudniej rodzice radzą sobie z problemem dotyczącym przystosowania swych pociech do korzystania z nocnika. Z czego to wynika? Z natłoku obowiązków, nieustającego pędu życia czy wygodnictwa? Zapewne przyczyn różnych jest tak wiele ile dzieci… Z pewnością nauka ta nie należy do łatwych i nie ma też co się łudzić, że dziecko nauczy się wykonywać te ważne czynności samodzielnie, bez niczyjej pomocy. • Jamie w swym poradniku w sposób przejrzysty krok po kroku wyjaśnia jak podjąć się tego karkołomnego zadania, jak najmniej przy tym stresując rodziców i dziecko. Zaproponowana przez nią instrukcja jest nad wyraz szczegółowa i zawiera cały wachlarz konkretnych wskazówek. Wiadomo, że nie należy zaproponowanej przez autorkę drogi do pożegnania z pieluchą „przechodzić” restrykcyjne. Zaoferowana przez nią pomoc ma zasygnalizować pewne sprawy. Pomóc w rozwiązaniu konkretnych trudnych kwestii związanych bezpośrednio już z wdrożonym procesem uczenia. Bez wątpienia kluczową role w nim odgrywa poświęcony wówczas dziecku czas i towarzyszące temu wydarzeniu emocje. Te dwie kwestie nie podlegają absolutnie żadnej dyskusji. Jeśli chodzi o metody nauki zaproponowane przez instruktorkę wiele z nich jestem w stanie zrozumieć i zaakceptować, z kolei z niektórymi bym lekko polemizowała. No cóż… • Mimo wszystko uważam, że pod względem merytorycznym jest to bardzo dobrej jakości poradnik. Warto po niego sięgnąć. Ale może nie w najwyższym akcie desperacji… Zajrzyjcie do niego zanim przystąpicie do działania w kwestii nocnikowej, żeby czasem nie polec zbyt szybko w tej nomen omen bardzo trudnej walce.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo