• Piękna i niezwykle wzruszająca Książka. Polecam!
  • Przeczytałam ją po raz pierwszy mając lat 12, od 15 lat lubię co jakiś czas do niej wrócić. Choć książka nie jest jedną z najlepszych jakie czytałam, to uważam, że każdy powinien ją przeczytać. To książka, która może nauczyć akceptacji, szacunku, kruchości czasu. Powoduje, że choć trochę prze­wart­ości­owuj­emy swoje życie.
  • Trzecia w kolejności z moich ulubionych książek Terakowskiej. Pokazuje w sposób niesamowity wewnętrzne (prawdziwe) życie "Darów Boga". Niesamowita książka, daje do myślenia zwłaszcza w obecnych czasach.
  • Idealnemu małżeństwu czekającemu na narodziny doskonałego dziecka rodzi się dziewczynka z zespołem Downa. Choroba w najgorszym stadium, z dodatkową niezbadaną plamką w mózgu. Narodziny chorego dziecka burzą całe dotychczasowe życie Adama i Ewy. Obydwoje nie potrafią zaakceptowac i pokochać ułomnej córki. Matka jednak rezygnuje z wszystkiego, wyrzeka się samej siebie by opiekować się Myszką. Kilkuletnia dziewczynka jest gruba, nieporadna, nie umie mówić, z wyjątkiem pojedynczych sylab. A jednak nie jest to cała prawda o niej. Myszka odkrywa na strychu ogród - świat, w którym potrafi tańczyć, mówić jest lekka i bystra. Ojciec próbuje dowiedzieć się kto jest "winny" narodzin chorej córki, czyje geny przyniosły im to nieszczęście. Wyrusza więc w podróż by rozwikłać rodzinne tajemnice. To czego się dowiaduje odmienia go. Jednak jest już za późno... • Terakowska próbuje przybliżyć nam problem dzieci z zespołem Downa. Próbuje analizować emocje i decyzje rodziców, a także zgłębić świat wewnętrzny chorego dziecka. Moim zdaniem czasem dość nieporadnie. Pierwsza połowa powieści wydała mi się nazbyt dydaktyczna, natomiast druga jest już wciągającą i inspirującą prozą.
  • Niezwykła książka. Porusza do glebi, każe się zatrzymać, pomyśleć. Polecam przeczytać i mieć zapas chusteczek.
  • wspaniała ksiązka, daje do myślenia!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo