• Mam mieszane uczucia. Ksiażka jest napisana naprawde super. Czyta się to szybko ,dynamicznie i dosyć wciągająco. Książka absolutnie błyszczy w kwesti relacji Imperator/Vader. We wszystkich scenach kiedy nachodzą spiecia między nimi - czyta się niesamowicie. Jednak - książka cierpi na te same dolegliwosci co większość książek z nowego kanonu Gwiezdnych Wojen. Książka jest zwyczajnie za długa. Autor niepotrzebnie skupia się na postaciach rebeliantów z Ryloth na które czasem przeznacza 8/10 rozdziału. Człowiek modli się by autor łaskawie zaczął pisać o głównych postaciach. Ale jak juz wreszcie dochodzi do tytulowych Lordów - czyta się super. Jednak jakby sie zastanowić nad szkieletem fabularnym - orientujesz się że czytasz po prostu lepiej napisanego średniaka. Bo jak streścisz książkę to brzmi mniej więcej tak : rebelianci zaatakowali , lordowie się konfrontują. A książka ma 400 stron. I nie jest prawie wcale reprezentatywna w kwesti Imperium czy lordów . Jedyne co ma do zaoferowania to świetnie napisana relacja mistrza i ucznia. Polecam tylko tym Którzy sa absolutnie wkręceni SW. Jeśli szukasz po prostu świetnej książki - raczej nie śięgaj.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo