• Autorzy: Smriti Halls i Steve Small • Tytuł: Jestem przy tobie • Tytuł oryginalny: I’m Sticking With You • Wydawnictwo: Zielona Sowa • Liczba stron: 40 • Niedźwiedź i wiewiórka to najlepsi przyjaciele. Są razem cały czas – podczas dobrych i złych chwil, gdy nadchodzą smutki i gdy można się cieszyć. Jednak wiewiórka nie zawsze czuje się komfortowo, gdy jej przyjaciel jest w pobliżu. Czasem ta obecność ją przytłacza. Czy jednak na pewno lepiej jej będzie, gdy niedźwiedź da jej przestrzeń i zniknie na jakiś czas? • Jestem przy tobie Smriti Hallas i Steve’a Smalla to krótka opowieść o przyjaźni dwóch zwierzaków – wiewiórki i niedźwiedzia. To oni są bohaterami tej książki. Z pozoru różnią się bardzo – jeden jest potężny, ogromny, silny, a drugi drobniutki i mały. Także ich charaktery są odmienne – niedźwiedź jest bardzo koleżeński, potrzebuje bliskości. Natomiast wiewiórka chce trochę przestrzeni w tej relacji. Jednak czy na pewno to wyjdzie tej parze na dobre? • Krótka, bardzo uboga w tekst opowieść nie pozbawiona jest jednak treści. Po pierwsze dostajemy obraz pięknej przyjaźni dwóch, wydawałoby się, zupełnie różnych zwierząt. Po drugie poruszono tu kwestię posiadania przestrzeni dla samego siebie w relacji. To ważne, bo nie każdy jednakowo ma tę samą potrzebę bliskości i spędzania razem wielu godzin. Przedstawiono też tęsknotę, która pojawia się po chwilowym oddaleniu. To właśnie ona pozwala na rewizję własnych poglądów i zrozumienie, że samemu czasem jest dobrze, ale we dwoje jest znacznie lepiej. • Jestem przy tobie to świetna opowieść o przyjaźni. Tekst jest prosty i niekiedy rymowany, nie ma go jednak za dużo na stronach. Większość kart zajmują przyjemne dla oka obrazki autorstwa Steve’a Smalla. Nie ma w nich tła ani zbyt wielu detali, a postacie głównych bohaterów są zazwyczaj najważniejszym punktem na karcie. I wiewiórka, i niedźwiedź przyciągają wzrok, są bardzo ładnie narysowane. • Jestem przy tobie to krótka i pouczająca opowieść dla dzieci. Po lekturze można porozmawiać o przyjaźni i potrzebie posiadania własnej przestrzeni, wyciszenia, co nie jest niczym złym. To też bardzo ładnie wydana pozycja, która zachwyca podczas czytania. Zdecydowanie polecam dla najmłodszych.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo