• W Roku Praw Kobiet i Roku Pamięci Powstania Wielkopolskiego warto pamiętać o tym, że kobiety przyczyniły się do zwycięstwa Powstania Wielkopolskiego. Służyć temu może lektura książki Anny Barłóg „Udział kobiet w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919” opublikowanej przez Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 w 90. rocznicę wybuchu Powstania. • Autorka przedstawiła zarówno wkład kobiet w przygotowanie Powstania, jak i ich uczestnictwo w służbach sanitarno-medycznych, aprowizacyjnych oraz w działaniach łączności i zwiadu, a także w innych formach pomocy powstańcom i ich rodzinom. Autorka pokazuje, że dla dobra Powstania i powstańców działały kobiety bez względu na to, z jakiej klasy społecznej pochodziły, oraz że ich aktywność była trudna i niebezpieczna. Anna Barłóg udowadnia, że bez oddania, ofiarności i odwagi pań Powstanie miałoby znacznie mniejsze szanse powodzenia. • Bardzo istotnym składnikiem książki jest indeks osobowy, który może choć w części zastąpić biografie kobiet zaangażowanych w Powstanie - tych mało znanych kobiet, których nazwiska udało się autorce przez swoją pracę wydobyć z zapomnienia. Celowi temu służy też wystawa w Muzeum Narodowym Rolnictwa w Szreniawie (wystawę można oglądać do 11 listopada bieżącego roku). Omawiana publikacja - jak czytamy we „Wstępie” - „nie wyczerpuje tematu, stanowi jednak ważny przyczynek, podstawę do dalszych badań”. • Anna Barłóg przedstawiła wyniki swoich badań także na ogólnopolskiej konferencji naukowej w Poznaniu 17 grudnia 2008 roku (materiały z konferencji w zbiorach PBP sygnatura 313624).
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo