• "Zima w Małej Przytulnej" to przepiękna, rozczulająca, cudowna, ciepła, klimatyczna, przepełniona ogromem pozytywnych emocji opowieść, która ogrzewa serca i wywołuje uśmiech. Bohaterowie są wspaniali, pozytywni, zakręceni, nietuzinkowi i swojscy. Bardzo ich wszystkich polubiłam. A moje serce całkowicie skradła Gabrysia, rezolutna, cudowna dziewczynka. Wspaniale było ponownie przenieść się do świata, w którym najważniejsze są miłość i przyjaźń. Świata, w którym jest czas na wysłuchanie drugiego człowieka i przyjście mu z pomocą. Świata, gdzie wszyscy wszystko o sobie wiedzą i mogą na siebie liczyć. Bardzo przyjemnie się czytało i bardzo bym chciała żeby powstały kolejne tomy 🥰 • Wspomnę jeszcze o pięknym wydaniu tej książki, która zachwyca detalami i rysunkami i przy każdym rozdziale autorka umieściła świąteczne zwyczaje z różnych stron świata. • Gorąco polecam przeczytać 🥰💖
  • Najlepsza z wszystkich części! Magdalena Witkiewicz znów dała popis swoim umiejętnościom opowiadania historii! Całość spaja mała, ale nad wyraz dojrzała i rezolutna Gabriela. Każdego bohatera coś łączy z małą dziewczynką, każdemu pomogła w jakiś sposób ! Poczucie humoru, ciepło bijące z powieści i uśmiech na twarzy po skończonej lekturze.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo